Ca(OH)2 CO2 absorbents: Prestaties, kosten en milieueffect

Sinds de uitvinding van de ventilatoren is er veel veranderd om patiënten met een ademhalingscompromis als gevolg van polio te redden. Verschillende configuraties van de ventilatoren vereisten hoge verse gasstromen om het herademen van CO2 te vermijden. Met de introductie van dampvormige anesthetica en de bijbehorende kosten was een nieuw middel nodig om het herademen van de anesthetica mogelijk te maken om de kosten te verlagen en tegelijkertijd de CO2 uit het ademhalingscircuit te verwijderen. Vandaar de introductie van natronkalk als CO2-absorberend middel in de anesthesiemachine. De belangrijkste component van de soda lime die de CO2 absorbeert is calciumhydroxide, andere componenten spelen een rol als katalysator om de absorptie van CO2 te helpen versnellen. De chemische reactie wordt beschreven als: CO2 + Ca(OH)2 → CaCO3 + H2O + warmte Er zijn veel beweringen van verschillende bedrijven met betrekking tot de efficiëntie van hun product, de prestaties en de werkelijke kosten. De meeste, zo niet alle, eerdere werkzaamheden om deze producten te vergelijken waren kleine studies, niet allesomvattend, zonder consistente definities, en variabele benchmarks om deze producten te vergelijken. In deel één van dit doctoraatsproject zal ik beginnen met het definiëren van de efficiëntie en het vinden van een praktische manier om deze te kunnen meten. Ik zal een experiment uitvoeren waarbij ik de maximale absorptiecapaciteit van verschillende CO2-absorbers zal meten. In deel twee zal ik de prestaties van alle in de handel verkrijgbare soda lime producten in vitro onder gecontroleerde omstandigheden vergelijken. Er zullen 4 verschillende anesthesie machines worden gebruikt, aangezien niet alle producten beschikbaar zijn voor alle machines, namelijk de ADU (die zal worden gebruikt om alle losse vulproducten plus voorverpakte producten die niet beschikbaar zijn in losse vulverpakkingen te vergelijken), Aysis, Zeus en de Flow-i (die alleen voorverpakkingen zal vergelijken). Op alle machines wordt hetzelfde protocol toegepast. Deze gegevens worden ook gebruikt om deel één te vervolledigen door de efficiëntie van de producten te berekenen. In deel drie zal ik de gegevens van in vitro experimenten valideren door enkele van deze CO2-absorbers in vivo te testen, voornamelijk met de Flow-I en de Aysis. Ten slotte, na validatie van de in vitro gegevens, zal het gebruikt worden om een kostenmodel op te bouwen om een idee te krijgen van de werkelijke kosten van een aantal van deze producten, en ik zal een voorbeeld nemen aan de hand van gegevens uit UZ Leuven.