< Terug naar vorige pagina

Project

Rol van fotodynamische therapie in de preventie van intimale hyperplasie

Rol van photodynamische therapie in de preventie van intimale hyperplasie.

Endovasculaire behandeling van symptomatisch occlusief perifeer arterieel lijden is aanbevolen als de primaire revascularisatie strategie. Percutane transluminele angioplastie heeft een hoge initiële succesratio doch restenose blijft het grootste probleem van deze behandeling. Intima hyperplasie is een belangrijke oorzaak van restenose. Iedere endovasculaire behandeling veroorzaakt een trauma ter hoogte van de vaatwand waardoor, als onderdeel van het helingsproces, intimale hyperplasie ontstaat. Het gebruik van stents kan dit probleem maar gedeeltelijk oplossen. Ook hier blijft in-stent stenose een belangrijk probleem. De drug-eluting technologie, zowel door middel van stents als ballonnen, heeft net daarom een groeiende belangstelling doch deze technieken zijn duur en tot op heden is hiervoor nog geen sluitend wetenschappelijk bewijs. De interesse naar alternatieven blijft dus groot, zowel vanuit klinisch als economisch perspectief.

Een mogelijke nieuwe approach is fotodynamische therapie (FDT). Het therapeutisch effect van FDT is veelbelovend. Bij FDT wordt gebruik gemaakt van een fotosensitizer. Eerst moet er voldoende accumulatie zijn van fotosensitizer in het te behandelen weefsel. Het weefsel wordt daarna belicht met licht van een specifieke golflengte waardoor er maximale absorptie bekomen wordt van de fotosensitizer ter hoogte van het letsel. Er ontstaat een proces van cel apoptosis en cel necrose beperkt tot de belichte zones waar voldoende fotosensitizer aanwezig is. Ondanks deze uitgebreide reactie is er afwezigheid van murale inflammatie en dus behoud van het collageen in de adventitia. Klinisch betekent dit dat er regressie is van de atheroomplaque zonder dat er een verdere beschadiging van de vaatwand optreedt. Het proces van intima hyperplasie wordt op die manier ook vermeden.

Uiteraard zijn er nog meerdere onduidelijkheden waarop dit doctoraatsonderzoek hoopt een antwoord  te geven. Zo stelt zich de vraag welke fotosensitizer de beste is voor gebruik in de cardiovasculaire setting. Niet elke fotosensitizer wordt even gemakkelijk opgenomen door de vasculaire plaque. Bij systemische toediening is er delay tussen tijdstip van toediening en moment waarop de maximale concentratie in het te behandelen weefsel bekomen wordt. Een systemische toediening heeft ook als belangrijk nadeel dat er niet enkel een absorptie is in het te behandelen weefsel maar bijvoorbeeld ook ter hoogte van alle keratinocyten. Nevenwerkingen zoals een uitgebreide huidreactie is op die manier niet te vermijden. Lokale intravasculaire toediening van de fotosensitizer door middel van een specifiek daarvoor ontworpen device is de focus van dit onderzoeksproject. Een atherosclerotisch diermodel zal hiervoor gebruikt worden. Tijdstip van toediening, correlatie tussen dosis en maximale concentratie ter hoogte van de atheroomplaque wordt bestudeerd alvorens op hetzelfde diermodel het device voor lokale toediening van fotosensitizer te testen. Uiteindelijk dient de hypothese waarbij FDT ter preventie van intimale hyperplasie nuttig is, zowel in het ontwikkelde diermodel als in een klinische trial bestudeerd te worden.

Datum:4 mrt 2015 →  4 mrt 2021
Trefwoorden:hyperplasia
Disciplines:Cardiale en vasculaire geneeskunde
Project type:PhD project