Pionierende Praktijken.Het herlezen van architectuur in Vlaanderen in de periode 1960 en '70.

In Vlaanderen zijn verschillende uitzonderlijke gebouwen uit de jaren zestig en zeventig, die een centrale rol spelen in het stedelijk weefsel, vervallen of fysiek in verval. Er is een acuut gebrek aan inzichten om hun status als monument, de omschakelingsprocessen voor de toekomst en de hoge eisen voor restauratie te sturen. Dit onderzoek heeft als doel meer kennis over deze ‘baanbrekende gebouwen’ te genereren en specifieke methoden te ontwikkelen die ontwerp- en praktijkgerichte expertise combineren met theoretisch onderzoek. De architecten waren meer ontwerpers / bouwers dan theoretisch geëngageerd en gaven hun ideologieën, vaardigheden en kennis door via hun praktijk en docentschap. Deze observatie definieert het onderzoeksveld. Case study analyses vergelijken enerzijds archiefonderzoek met zijn (on) gebouwde manifestatie. Anderzijds bouwt dit onderzoek een historiografie en contextualisering op van deze ‘baanbrekende praktijken’ en hun internationale relaties, waardoor een overkoepelende narratief ontstaat.