Een empirische studie van civiele epistemologie: hoe beleidsmakers onzeker bewijs gebruiken

Wat is de kans dat voorraden water, gas, strooizout, of zelfs STEM-profielen op de arbeidsmarkt uitgeput raken, en moet de overheid nu actie ondernemen om dit te verhelpen? Onzekerheid is een belangrijke uitdaging voor beleidsmakers in het handelen op basis van wetenschappelijke kennis, maar toch weten we weinig over het effect van onderzekerheidscommunicatie op het gebruik van wetenschappelijke kennis. Dit project is een interdisciplinaire samenwerking tussen onderzoekers in de epistemologie, bestuurskunde, en door kennis geïnformeerd beleid.We gebruiken Jasanoffs concept ‘civic epistemologies’ als kader om empirisch te testen hoe de manier waarop onzekerheid wordt gecommuniceerd (formaat en uitdrukkingswijze) een impact heeft op het gebruik van wetenschappelijke kennis door beleidsmakers, en hoe dit wordt gemodereerd door de grootteorde van de onzekerheid.We gebruiken voor dit domein vernieuwende onderzoeksmethoden zoals eyetracking en computersimulaties van opiniedynamica. Deze methoden laten ons toe inzicht te krijgen in verschillende gradaties van het gebruik van kennis, gaande van visuele aandacht voor deze kennis tot en met reëel gebruik ervan bij het overleggen over beslissingen.

Trefwoorden:information use, evidence-based policy, science communication, civic epistemologies, uncertainty

Disciplines:Publiek management, Organisatie van informatie- en kennisbronnen, Epistemologie, Wetenschaps- en gezondheidscommunicatie