Depositum Irregulare en gelijkaardige types van bewaargevingsovereenkomsten in de Romeinsrechtelijke traditie

Het doel van dit proefschrift is om een uitgebreid overzicht te geven van de evolutie van de onregelmatige bewaargeving en enkele andere soorten bewaargeving van “res fungibles”, namelijk het zgn. “reguläre Summendepot” en “Sammeldepot”. De economische aspecten van de genoemde instellingen zullen ook worden bestudeerd. De onregelmatige bewaargeving bestond al in het Romeinse recht, met name in de teksten in de Digest en de Code van Justinianus. Sommige van deze teksten zijn echter niet alleen onderling strijdig, sommige zijn zelfs ronduit tegenstrijdig. Dienovereenkomstig zal de auteur proberen deze tegenstellingen uit te leggen en te ontdekken hoe de Romeinen omgingen met het deponeren van res fungibles in zowel klassieke als latere periodes van het Romeinse recht. De glossatoren ontwikkelden hun eigen doctrine van depositum irregulare die gebaseerd was op Romeinse wetteksten, maar ook beïnvloed werd door de realiteit van hun tijd. Deze evolutie werd vervolgens voortgezet door de commentatoren en andere burgers in de middeleeuwse en vroegmoderne tijd. Tegelijkertijd werd de onregelmatige bewaargeving en het bankwezen in het algemeen grondig bestudeerd door de geleerden van de beroemde School van Salamanca. De ontwikkeling zette zich ook later voort. In de Duitse rechtswetenschap van de 19e eeuw verschenen meerdere concepten van de instelling van depositum irregulare, waarvan sommige zelfs in het recht van vandaag te vinden zijn.