Boekarest. De stad met één inwoner. De stad-ik

Het poëtische beeld van een stad laat de grootste indruk na op het menselijke bewustzijn/mentale beeld, en dat nog meer dan de echte geschiedenis. Literatuur, die ook stedelijke mythologie omvat, kan beelden van steden in verschillende periodes construeren die de lezer assimileert als waar. (Lauterbach, 2003) Dit doctoraat in de kunsten is gebaseerd op de hypothese dat er een lacune of inconsequentie in het huidige fotografische en mentale beeld van Boekarest bestaat, niet enkel op lokale vlak, maar ook internationaal gezien. Het is gericht op het onderzoeken van het bestaande materiaal over de stad tijdens het communisme (1947-1989) en het maken en actualiseren van de verbeelding van de stad.  Ingebed in de domeinen van hedendaagse visuele kunst (fotografie), archiefonderzoek (van fotografische voorwerpen) en Roemeense hedendaagse literatuur (geocriticism, dépaysement, innerlijke ruimte, literaire ruimte, herstelde ruimte, innerlijke atlas, nostalgische ruimte) dit onderzoek wil literatuur en fotografie naast elkaar plaatsen en met elkaar confronteren om beter te begrijpen hoe ze het symbolische beeld van een stad beïnvloeden, maar ook hoe ze elkaar beïnvloeden. Naast een dissertatie die een diepgaande analyse van deze concepten ontsluit, is het artistieke onderzoek ingebed in de praktijk die Boekarest door middel van analoge fotografie, geluidsopnames en tekst verkent. Dit zal in het werk Boekarest. De stad-ik, gemaakt uit zes fragmenten/korte films, gepresenteerd worden.