Hartproblemen na chemotherapie: nood aan een andere stRAteGiE. (R-10248)

De kankerpatiënten van vandaag zijn de hartpatiënten van morgen. Chemotherapie redt levens, maar kan leiden tot hartproblemen. Inderdaad, het medicijn doxorubicine is doeltreffend tegen kanker, maar veroorzaakt morfologische, functionele en ultra-structurele veranderingen van het hart. De kans op het ontstaan van doxorubicine-geïnduceerd hartfalen is dosisafhankelijk en stijgt tot 48% bij hoge dosis. Oxidatieve stress wordt verondersteld het onderliggende mechanisme te zijn, maar studies met antioxidanten zijn teleurstellend en het inzicht in de ziekte blijft onvolledig. Hierdoor ontbreken geschikte behandelingsopties voor deze specifieke patiëntenpopulatie. Onlangs werden onomkeerbaar beschadigde proteïnen door de toevoeging van suikergroepen (i.e. AGEs) gevonden in de harten van ratten behandeld met doxorubicine. Voorts is hartfalen veroorzaakt door AGEs gelijkaardig aan hartfalen veroorzaakt door doxorubicine. De bijdrage van hun receptor (i.e. RAGE) is echter ongekend. Daarom veronderstel ik dat de AGEs vorming en/of RAGE-receptor activatie na doxorubicine therapie de structurele en functionele eigenschappen van hartspiercellen schaden. Om de klinische situatie optimaal na te bootsen, veroorzaak ik borstkanker in ratten die ik vervolgens behandel met doxorubicine. Op lange termijn kunnen AGEs en/of RAGE een veelbelovend doelwit zijn om hartfalen door chemotherapie te voorkomen of genezen.

Trefwoorden:cardiotoxiciteit, doxorubicine

Disciplines:Cardiologie