De impactbepaling van boomdiversiteit op de droogterespons van Peruviaans tropisch bos.

Tropische bossen bedekken slechts 7-10% van het landoppervlak maar leveren essentiële ecosysteemdiensten. De stabiele levering van deze diensten wordt echter bedreigd door antropogene druk en klimaatsverandering. Over de Amazone wordt een stijging in de intensiteit en frequentie van droogte voorspeld, wat een reële dreiging vormt voor de degradatie en het gedeeltelijke verlies van het tropische bosareaal. Het is dus van uiterst belang te begrijpen in welke mate het tropische bos kan omgaan met droogte en welke factoren de stabiliteit van het bos bepalen. Een belangrijke hypothese is dat een hogere soortendiversiteit leidt tot een hogere ecosysteemstabiliteit. Wetenschappelijk bewijs is echter beperkt in tropisch bos – voornamelijk door de moeilijke toegankelijkheid en de arbeidsintensiteit van het veldwerk, waardoor traditionele in situ datacollectie sterk bemoeilijkt wordt. Remote sensing technologie – optische data afkomstig van sensoren aan boord van vliegtuigen en satellieten – kunnen hier echter een meerwaarde bieden. In dit project zullen we door een combinatie van remote sensing technologie en veldobservaties bestuderen hoe kenmerken/traits van boomkruinen en hun diversiteit interageren met stabiliteit van het bos tegenover droogte en dit over verschillende spatiale resoluties, i.e. van de lokale tot de meso-schaal. De hoofdhypothese is dat hogere alfa en beta diversiteit in boomkruineigenschappen leidt tot hogere stabiliteit tegenover droogte.