Dissensus en verbinding als artistieke tactieken. Een onderzoek naar beeldende kunst als ruimte voor politieke subjectvorming

Het doctoraatsvoorstel wil het onderzoek voeren naar artistieke tactieken van 1/ dissensus en 2/ verbinding. Het wil daarmee verschillende democratiserende ruimtes van tonen en gezamenlijkheid ontwikkelen. Uitgangspunt daarbij vormt de analyse van o.a. Isabell Lorey dat onze laat-kapitalistische maatschappij bestuurd wordt door middel van precariteit en individualisering. Het doel bestaat in het verfijnen van het discours rond de gebruikswaarde van kunst door te onderzoeken of kunst nieuwe politieke subjecten kan voortbrengen en verspreiden. Dit zal in een eerste onderzoeksfase gebeuren via het opzetten van een ‘ruimte van tonen’ (een atelier) met diverse mensen met een vorm van precair bestaan (een kunstenaar, universitair onderzoeker, schoonmaker, vluchteling, sekswerker ...). Daar zal op basis van ieders specifieke precariteit een vormingsproces op gang komen door samen te experimenteren met verschillende artistieke tactieken van dissensus en verbinding. In een tweede onderzoeksfase zullen diverse wijzes van vertalingen van dit proces uitgeprobeerd worden, dit moeten leiden tot autonome documenten/installatiewerken die inzicht proberen verschaffen in het centrale onderzoeksonderwerp.