Onderzoek naar nieuwe modellen voor een Time-of-flight camera, die calibratie- en navigatieprocedures toelaten zonder de noodzaak aan kenmerkdetectie.

Een nieuwe generatie van digitale camera's maakt gebruikt van lichtpulsen, meer bepaald van de tijd tussen het verzenden en het ontvangen van de puls na reflectie, om de diepte tot het geobserveerde object te berekenen. Dit "Time-of-Flight" principe vervangt geleidelijk aan andere driedimensionale scantechnieken, zoals stereovisie en "structured light". Hoewel het idee en de mogelijkheden van ToF-camera's wezenlijk verschillen met deze van de "klassieke" optische camera's, valt de "computer vision" gemeenschap nog altijd terug op de beproefde methodes inzake kalibratie en "structure-from-motion". Wij stellen een nieuwe techniek voor die het voordeel van "Time-of-Flight" tenvolle aanwendt, zonder de noodzaak om in het beeld kenmerken te spotten en te herkennen. In een volgende stap plannen we het ontwerp van een nieuw cameramodel, algemener dan het bekende "pinhole" model, dat ons bovendien in staat stelt om laterale kalibratie en dieptekalibratie simultaan uit te voeren. Het theoretische ontwerp zal gevalideerd worden door zowel simulaties als echte experimenten (uitgevoerd door een computergestuurde robotarm). Uiteindelijk zullen realistische toepassingen beschouwd worden, in samenwerking met sommige van onze industriële partners.

Trefwoorden:3D-SCANNING, COMPUTER VISION, TIME-OF-FLIGHT

Disciplines:Geometrie, Multimediaverwerking, Biologische systeemtechnologie, Signaalverwerking