De invloed van oplosbaar amyloïd β op rust status functionele connectiviteit in de aan- of afwezigheid van amyloïd β plaques.

De ziekte van Alzheimer is een verwoestende, neurologische aandoening en de meest voorkomende oorzaak van dementia bij ouderen. Pathologisch gezien zijn de amyloid β (Aβ) plaques in de hersenen (kleine eiwit aggregaten), het meest typerend voor de ziekte. Deze Aβ plaques vormen wanneer oplosbaar Aβ oligomeriseert, een proces dat meer frequent voorkomt wanneer hoge concentraties aan oplosbaar Aβ aanwezig zijn. Tijdens pre-liminaire studies in Alzheimer muismodellen, hebben we gezien dat de functionele connecties tussen verschillende hersen regio's initieel sterk worden wanneer de concentratie aan oplosbaar Aβ stijgt. Echter, wanneer er Aβ plaques gevormd worden, zal deze functionele connectiviteit afnemen. Deze resultaten doen vermoeden dat er een dynamisch proces verantwoordelijk is voor het aanpassen van de functionele connecties in de hersenen ten gevolge van de hoge concentraties oplosbaar Aβ en de Aβ plaque vorming. Binnen dit project willen we dit dynamisch proces volledig in kaart brengen. Hiervoor zullen we gebruik maken van de Tet-Off APP transgene muis, waarin we Aβ expressie kunnen controleren door middel van doxycycline. We zullen rust status functionele MRI gebruiken om de veranderingen in functionele connectiviteit op te volgen over tijd. Dit onderzoek zal mogelijks leiden tot een beter begrip van hoe de hersenen zich aanpassen aan progressieve amyloidose, en hoe onderzoekers en dokters juist rust status functionele MRI moeten interpreteren in het kader van de ziekte van Alzheimer.

Trefwoorden:BIO-IMAGING

Disciplines:Neurowetenschappen, Biologische en fysiologische psychologie, Cognitieve wetenschappen en intelligente systemen, Ontwikkelingspsychologie en veroudering