Het concept van kenbaarheid: historische en hedendaagse benaderingen

De beroemde Church-Fitch paradox van kenbaarheid is een deductief argument dat vertrekt vanuit de these dat alle waarheden kenbaar zijn en dat tot de conclusie leidt dat alle waarheden gekend zijn. In het argument wordt kenbaarheid geanalyseerd in termen van de tegenfeitelijke mogelijkheid om te kennen. Verschillende filosofen hebben bezwaar aangetekend bij die analyse, omdat het van kenbaarheid een niet-factieve notie maakt, d.w.z. dat het niet waarheid impliceert. Daarenboven stellen zij dat, indien de kenbaarheidsthese geherformuleerd wordt met factieve concepten van kenbaarheid,het probleem van alwetendheid vermeden kan worden. Een factieve notie van kenbaarheid impliceert waarheid. Hoewel Frederic Fitch de paradox formuleerde in 1963 en er sindsdien een aanzienlijke hoeveelheid studies rond dit onderwerp geweest zijn, beoogt mijn doctoraatsproject om nieuwe inzichten te verschaffen door het bestuderen van het 18de – 20ste eeuwse antirealisme. In het bijzonder zal ik mij richten op een vergelijkende analyse van de concepten van kenbaarheid die terug te vinden vallen in belangrijke antirealistische tradities, zoals het metafysisch antirealisme (idealisme, fenomenologie), wetenchappelijk antirealisme (logisch positivisme/empirisme) en semantisch antirealisme (neo-intuïtionisme). Door het systematisch bestuderen van de historische concepten van kenbaarheid en andere epistemische '-baarheids'-concepten, inclusief factieve en niet-factieve ‘-baarheids’-concepten, is het doel van mijn doctoraatsproject om licht te werpen op de relaties van die concepten met hedendaagse conceptualiseringen.