DE WEG VRIJ MAKEN VOOR PRECISIEGENEESKUNDE: DE ROL VAN STRESSMONITORING EN INFLAMMATIE IN DEPRESSIE

Major Depressive Disorder (MDD) neemt bij veel patiënten de vorm aan van een chronische, aandoening met periodes van herstel en herval. In de afgelopen decennia is duidelijk geworden dat biologische veranderingen mogelijk bijdragen aan MDD (1). Deze veranderingen suggereren niet alleen een biologische basis van stemmingsstoornissen, maar kunnen ook worden gebruikt als hulpmiddel om de respons en terugval te voorspellen en kunnen daarom waardevolle informatie bieden over de keuze van een adequate behandeling voor patiënten met MDD.
Een van de gevestigde biologische veranderingen in MDD is een verstoord immuunsysteem. De interactie tussen het immuunsysteem en andere vastgestelde veranderingen zoals HPA-asveranderingen en uiteindelijk stemming, maakt deze route een goede kandidaat  als mogelijke biomarker in MDD (2). Tijdens het Mood inflame-project ,een Europese samenwerking, werden  biomarkers verzameld van stemmingsstoornissen, gegevens over het immuuncelprofiel bij MDD-patiënten te identificeren. Een deel van dit doctoraatsplan is om deze gegevens te analyseren bij MDD-patiënten van het Mood inflame-project.
In een tweede project zullen we onderzoeken of de vastgestelde verschillen van autonome zenuwstelselmarkers zoals hartslag (HR) en variabiliteit (HRV) kunnen worden gebruikt voor toestandsmonitoring bij depressie. Gezien de belangrijke rol van stress op depressie pathogenese en HR / HRV zullen we eerst belangrijke vragen beantwoorden over veranderingen tijdens verschillende staten van stress. Dit omvat het uitvoeren van een systematische review op HR / HRV tijdens stress bij depressieve patiënten, en een experimenteel onderzoek, waarbij we voor het eerst patiënten met depressie opnieuw blootstellen aan exact dezelfde stresstaak, om hun vermogen tot aanpassing aan stress te testen , en mogelijk de veranderingen van HR / HRV te verklaren. Ten slotte zullen we een klinische proef uitvoeren met ketamine. De niet-competitieve N-methyl-aspartaat (NMDA) -receptorantagonist ketamine heeft potentieel aangetoond voor de behandeling van MDD door het snelle begin van antidepressieve effecten (3). Verschillende recent afgeronde klinische onderzoeken tonen goede werkzaamheid bij het verminderen van depressieve symptomen (4,5) en suïcidale gedachten (6), zij het slechts van korte duur. In deze thesis gebruiken we ketamine als paradigma om de correlatie tussen stemming en HRV / immuunparameters in MDD te beoordelen.