Diversiteit in gezinsstructuur en de link met delinquent gedrag: anders voor jongens dan voor meisjes ?

Zowel in Europese als Noord-Amerikaanse zelfrapportagestudies wordt regelmatig vastgesteld dat adolescenten die opgroeien in ‘gebroken gezinnen’, d.w.z. gezinnen waarin een jongere niet (langer) opgroeit bij twee biologische ouders, een groter risico lopen om zich te engageren in strafbaar gedrag. In vele Europese studies wordt echter te weinig rekening gehouden met de grote diversiteit aan gezinsvormen binnen die categorie van 'gebroken' gezinnen. Zo wordt bijvoorbeeld zelden een onderscheid gemaakt tussen eenouder- en stiefgezinnen. Dit verhindert meer genuanceerde uitspraken over het verband tussen gezinsstructuur en delinquent gedrag. In onze bijdrage gaan we op basis van data uit de JOP-schoolmonitor 2013 na in welke mate er verschillen bestaan in de zelfgerapporteerde eigendomsdelinquentie van jongens en meisjes naargelang zij in intacte gezinnen, eenoudergezinnen of stiefgezinnen opgroeien. Verschillen in de zelfgerapporteerde eigendomsdelinquentie van jongens naargelang gezinsstructuur bleken eerder klein en niet significant zijn. Bij de meisjes werd wel een statistisch significante associatie tussen gezinsstructuur en delinquent gedrag gevonden. Meisjes uit stiefgezinnen waren gemiddeld gezien vaker betrokken bij eigendomsdelicten dan meisjes uit intacte gezinnen en eenoudergezinnen. Dit werd vooral verklaard door verschillen in ouderlijke opvolging, het hebben van delinquente vrienden, en het spenderen van de vrije tijd in ongestructureerde activiteiten. Onze resultaten tonen aan dat gezinsstructuur an sich geen rechtstreekse ‘determinant’ is van delinquent gedrag. Bepaalde gezinsstructuren, of transities daarin, zijn geassocieerd met tussenliggende processen die delinquent gedrag in de hand kunnen werken. Onderzoek en beleid moet zich op deze processen richten

ISBN:9789462922600

Jaar van publicatie:2015