De (pakket)reisovereenkomst.

De tijd dat elke reiziger een klassiek reispakket aankocht bij het reisbureau om de hoek of rechtstreeks bij de touroperator ligt achter ons. Een voorbeeld kan het uitgangspunt van de Pakketreisrichtlijn waarvoor bescherming nodig was voor de reiziger duiden: Peter boekt via zijn reisbureau een reis uit brochure naar Griekenland met verblijf in een viersterrenhotel in vol pension, inclusief de vlucht en transfers ter plaatse voor de som van 900 euro. In 2008 organiseerde 56% van de EU-vakantiegangers hun vakantie echter zelf in plaats van een vooraf georganiseerdepakketreis aan te kopen. Door de gewijzigde manier van (het boeken van)reizen is op een groot aantal reispakketten de reisconsument beschermende Europese richtlijn Pakketreizen niet meer van toepassing. Het gevolg is een discrepantie tussen de ruime consumentenbescherming van de Pakketreisrichtlijn enerzijds en het ontoereikend toepassingsgebied anderzijds. Het resultaat bestaat erin dat reizigers bij problemen geen beroep kunnen doen op de wettelijke bescherming uit de Reiscontractenwet die reisorganisatoren foutloos aansprakelijk stelt voor de goede uitvoering van het contract. Het doel van mijn onderzoek bestaat erin na te gaan of er überhaupt nood is aan afzonderlijke consumentenwetgeving voor reizigers, dan wel of een meer algemene consumentenrechtelijke regeling, of zelfs het algemene verbintenissenrecht, niet kunnen volstaan. Vervolgens wordt onderzocht hoe het reisrecht kan remediëren aan die gewijzigde omstandigheden waarbij evenwicht nodig is tussen de bescherming van consumenten enerzijds en de leefbaarheid van de reisindustrie anderzijds. Ook derecent aangenomen verordeningen die de reispassagiers beschermen, worden in dit onderzoek betrokken.