Lerende netwerken: een werkbaar model voor immaterieel erfgoed?

Voor het borgen van allerlei immaterieel-erfgoedpraktijken zoals reuzenstoeten, Afghaans borduren, oogstfeesten, de kermiscultuur, Vlaamse gebarentaal zijn doorgeven en leren cruciaal. UNESCO promoot daarbij het ‘samenwerkend leren’ dat mensen, over de grenzen van disciplines heen, laat leren van elkaars aanpak. Maar wat betekent dat in de praktijk? En wat is precies de meerwaarde van deze vorm van leren. In dit artikel komt men tot de conclusie dat Wengers theorie van de lerende netwerken heel bruikbaar is om dat ‘samenwerkend leren’ concreet gestalte te geven.

Jaar van publicatie:2019