Onderzoek naar de structurele en moleculaire determinanten van G-eiwit gekoppelde receptor signalering bias.

Met dit onderzoek trachten we beter te begrijpen hoe G-eiwit gekoppelde receptoren (GPCRs) via alternatieve signalisatie gebruikt kunnen worden als doelwit voor medicatie en zo het aantal bijwerkingen te verminderen. GPCRs zijn momenteel het doelwit van bijna 50% van alle huidige medicatie in de wereld en vertegenwoordigd 1 op de 100 eiwitten in ons lichaam. Uit voorgaand onderzoek is gebleken dat er 3 verschillende manieren zijn van signaleren. Deze verschillende vormen van signalering worden vaak gerichte signalisatie genoemd, omdat het specifieke effect van de medicatie gekanaliseerd kan worden in een bepaalde richting. Daarom trachten wij uit te zoeken op hoeveel manieren een drugeffect gericht kan worden door deze receptoren. Alle huidige medicaties tegen GPCRs zijn enkel gebaseerd op de kennis van slechts 1 van de 3 gekende mechanismen. Mogelijks zijn er nog veel meer ongekende manieren van signalering. Deze studie kan dan ook als voorbeeld functioneren voor het ontdekken van de tot nu toe ongekende manieren van signaleren. In dit onderzoek richten we ons op een therapeutisch GPCR-systeem, namelijk de Relaxine-3 GPCR (RXFP3. Hier trachten we dan ook de mechanismen te identificeren waarmee we RXFP3 kunnen richten op het herstellen van DNA-schade. DNA-schade versneld veroudering en is dan ook het begin van bijna alle belangrijke ziekten, b.v. diabetes, hart-en vaatziekten en dementie. Samenvattend gaan we gerichte signalisatie gebruiken om betere medicijnen te ontwerpen.

Trefwoorden:BIO-INFORMATICA, STRUCTURELE BIOLOGIE

Disciplines:Bio-informatica data-integratie en netwerkbiologie, Cellulaire signaaltransmissie, Structurele biologie

Project type:Samenwerkingsproject