Een nieuwe speler in persistentie: Hoe eiwitaggregatie bacteriën in staat stelt een antibioticumbehandeling te overleven

De laatste tijd realiseren we ons dat bacteriële infecties een steeds grotere bedreiging vormen door de ontwikkeling van antibioticumresistentie. Daarnaast zijn zelfs infecties met gevoelige stammen vaak moeilijk te bestrijden door de aanwezigheid van zogenaamde persistors. Persistors zijn dormante bacteriën die tolerant zijn voor de werking van antibiotica. Er is momenteel onvoldoende begrepen omtrent de fysiologie van deze persistors, de manier waarop ze gevormd worden en hoe ze terug ontwaken. Nochtans zou een diepgaand inzicht in persistentie kunnen leiden tot een verbeterde behandelingsstrategie en -uitkomst. In het huidige project gaan wij dieper in op deze dormante bacteriën. Hierbij zullen we ons niet enkel richten op persistors, maar ook op andere dormante cellen zoals VBNC’s. We zullen focussen op de rol van eiwitaggregatie in het induceren van dormantie en persistentie. Recent werd gesuggereerd dat eiwitaggregaten hierin een belangrijke rol spelen, maar elk mechanistisch inzicht ontbreekt voorlopig. Ons onderzoek zal niet alleen blootleggen hoe eiwitaggregatie tot dormantie leidt, maar zal ook een regulatorisch mechanisme voor aggregatie karakteriseren en weergeven hoe bacteriën hun dormante toestand kunnen verlaten om groei te hervatten en infecties te doen opflakkeren. De analysen zullen gebaseerd zijn op proteïne overexressie, hoge doorvoer CRISPR analyse en single cell metingen, waarvoor we de mother machine gebruiken. Verworven inzichten zijn niet alleen van groot fundamenteel belang in het begrijpen van dormantie, maar kunnen ook als basis dienen voor de ontwikkeling van anti-persistor therapieën.