Humane biomonitoring: naar nieuwe collectieven en denkbeelden in het Antropoceen

Humane biomonitoring (HBM) meet de blootstelling van de mens aan chemische stoffen uit de omgeving. Hierbij wordt een beroep gedaan op vrijwilligers om bloed- of urinestalen aan te leveren, en dit vereist een complexe infrastructuur waarin de overheid, experts, burgers en andere belanghebbenden betrokken zijn. In mijn project zal ik analyseren hoe zulke infrastructuren worden geïmplementeerd in verschillende landen, onder toezicht van de EU. HBM impliceert vragen zoals welke stoffen moeten worden gemeten, welke expertise is aangewezen, en hoe burgers kunnen worden betrokken. HBM is daarmee een experiment in democratie en ecologische rechtvaardigheid. Mijn project zal niet enkel de infrastructuur analyseren die metingen mogelijk maakt, maar ook fundamenteel bevragen wat metingen uiteindelijk betekenen. De vraag “wat werd er gemeten” kan “kwik” als antwoord hebben, maar kwik verwijst zelf naar zijn origine in de verbranding van fossiele brandstoffen, zijn ongelijke gevolgen voor mensen en andere soorten in het heden, en zijn endemische risico’s voor de toekomst. De grootste uitdaging van HBM schuilt in de vraag in hoevere HBM de weg kan openen naar een burgerparticipatie in het uitdenken van nieuwe toekomstvisies. Vertrekkende vanuit Science & Technology Studies en hedendaagse debatten over het Antropoceen, wil ik in dit project een innovatieve benadering ontwikkelen om na te denken over chemische milieus en de rol van toekomstvisies in interpretaties van ‘blootstelling’.