Nieuwe kleren voor de werkstad. Sociale geschiedenis en ruimtelijke planning in de Antwerpse stauionsomngeving

Grote stations spreken tot de verbeelding. Waar de trein de stad binnenrijdt, vind je de samenleving in zakdoek formaat - gevestigden en nieuwkomers; klanten en nering drijvers; rijk en arm; burgers, pooiers, dagjesmensen en pendelaars. Het gekrioel van zoveel volk maakt deze wijken interessant en ja, geliefd. Een beetje stadstoerist reist dan ook met de trein. Wie nooit in de Gare du Nord was, mist een stukje van de ziel van Parijs; Brussel is drie keer anders in zijn drie grote stations. Voor veel jongeren is het Utrechtse complex Hoog Catherijne (een werk en winkelstad bovenop het spoor) vertrouwder dan het oude stadscentrum ernaast. Stationsomgevingen bieden stedelijke uitwisseling met het vermogen van een metropool; er gebeurt voortdurend van alles tegelijk - schijnbaar zonder geregel. Zo ook in het Antwerpse Statie kwartier met zijn uitgaansleven, zijn winkels in alle maten en stijl, met zijn grootstedelijk gekrioel tijdens de spits. Voor de hedendaagse stadsbewoner is de stationsbuurt, een flitsend museum waar hij zichzelf en de samenleving kan gadeslaan; maar tegelijk ziet hij nergens beter hoe de samenleving zelf verbrokkeld is. Waren stationswijken ooit het toonbeeld van publieke cultuur en stedelijke interactie, vandaag worden ze omgebouwd tot goed geoliede overstapmachines waar elke conflict bij voorbaat is uitgehaald. Maar komt dat de stad zelf ten goede?

Jaar van publicatie:2009

Trefwoorden:antwerp railway station and its district, neighborhoods for upward social mobility, stations as shoppingmalls