< Terug naar vorige pagina
Publicatie
Onderwijsvernieuwing: een continu proces
Boekbijdrage - Hoofdstuk
Onderwijsvernieuwing, een continu proces geeft een caleidoscopisch beeld van zeven jaar onderwijsvernieuwing bij de partners van de Universitaire Associatie Brussel. De voorbije jaren hebben vele docenten - soms ten koste van hun eigen nachtrust - succesvolle onderwijsvernieuwingen doorgevoerd. Succesvol wil zeggen dat de studenten er beter van geworden zijn.
Auteurs van de Vrije Universiteit Brussel en de Erasmushogeschool Brussel doen verslag van hun praktijkervaringen en inzichten, waarbij kritische reflecties en stellingnamen niet uit de weg worden gegaan. Bijvoorbeeld over de verhouding tussen onderwijsvernieuwing die door de docent werd geïnitieerd en onderwijshervorming die van bovenaf werd opgelegd. Onderwijsvernieuwing is niet mogelijk zonder de vereiste materiële, psychische en sociaal-culturele ruimte. Zullen er in de toekomst nog middelen zijn voor innovatieve projecten wanneer tegelijkertijd middelen nodig zijn voor het inbedden van resultaten uit innovatieve projecten?
De nieuwe financieringswijze van het hoger en universitair onderwijs legt de verantwoordelijkheid voor onderwijsvernieuwing zeer nadrukkelijk bij de instellingen zelf. Met het accent op output dient vandaag veel aandacht uit te gaan naar een kwaliteitsvolle instroom-, doorstroom- en uitstroombegeleiding met inzet van geëigende deskundigheid en digitale hulpmiddelen. Ook de impact van de evolutie van het internet blijft aandacht opeisen. Web 2.0 bestaat uit dynamische sites waaraan iedereen op zeer eenvoudige manier kan bijdragen. Het kunnen identificeren van connecties tussen verschillende domeinen, ideeën en concepten wordt een kerncompetentie. Hoe zien faciliterende leeromgevingen er in de toekomst uit voor de studenten, fysiek en virtueel? Het lijkt een contradictio in terminis maar is het niet: onderwijsvernieuwing is een traditie.
Onderwijsvernieuwing, een continu proces is bedoeld voor ieder die betrokken is bij het hoger onderwijs en bij onderwijsvernieuwing.
Auteurs van de Vrije Universiteit Brussel en de Erasmushogeschool Brussel doen verslag van hun praktijkervaringen en inzichten, waarbij kritische reflecties en stellingnamen niet uit de weg worden gegaan. Bijvoorbeeld over de verhouding tussen onderwijsvernieuwing die door de docent werd geïnitieerd en onderwijshervorming die van bovenaf werd opgelegd. Onderwijsvernieuwing is niet mogelijk zonder de vereiste materiële, psychische en sociaal-culturele ruimte. Zullen er in de toekomst nog middelen zijn voor innovatieve projecten wanneer tegelijkertijd middelen nodig zijn voor het inbedden van resultaten uit innovatieve projecten?
De nieuwe financieringswijze van het hoger en universitair onderwijs legt de verantwoordelijkheid voor onderwijsvernieuwing zeer nadrukkelijk bij de instellingen zelf. Met het accent op output dient vandaag veel aandacht uit te gaan naar een kwaliteitsvolle instroom-, doorstroom- en uitstroombegeleiding met inzet van geëigende deskundigheid en digitale hulpmiddelen. Ook de impact van de evolutie van het internet blijft aandacht opeisen. Web 2.0 bestaat uit dynamische sites waaraan iedereen op zeer eenvoudige manier kan bijdragen. Het kunnen identificeren van connecties tussen verschillende domeinen, ideeën en concepten wordt een kerncompetentie. Hoe zien faciliterende leeromgevingen er in de toekomst uit voor de studenten, fysiek en virtueel? Het lijkt een contradictio in terminis maar is het niet: onderwijsvernieuwing is een traditie.
Onderwijsvernieuwing, een continu proces is bedoeld voor ieder die betrokken is bij het hoger onderwijs en bij onderwijsvernieuwing.
Boek: 1
Aantal pagina's: 290
ISBN:978-90-5487-488-1
Jaar van publicatie:2008
Trefwoorden:onderwijsvernieuwing, onderwijs