Het opbouwen van een religieuze identiteit via interculturele christelijke 'encounters'

Culturele heterogeniteit is een constitutief aspect van de globale kerk: binnenkerkelijke verschillen kan men niet alleen tegenkomen dwars door lokale kerken heen, maar kan ook worden ervaren binnen  hen. De term inculturatie werd gebruikt om kerkelijke diversiteit te belichten dwars door lokale kerken heen. Geleerden hebben echter aangetoond dat het steunt op theologische veronderstellingen en culturele theorieën die de werkzame heterogeniteit binnen de lokale kerken verbergt. Inculturatie laat ons derhalve niet toe om de binnenkerkelijke heterogeniteit in haar volle complexiteit te begrijpen, en biedt geen toereikend, genuanceerde lens aan om een christelijke identiteit te conceptualiseren met het oog op culturele pluraliteit. De vraag stelt zich dan hoe individuele christenen hun religieuze ‘zelf’ en hun religieuze anderen construeren, in de ontmoetingen met de verscheidene christelijke uitoefeningen – en hoe we deze identiteitsconstructies theologisch kunnen conceptualiseren. Door een multidisciplinaire benadering aan te nemen dat zowel een kwalitatief empirisch onderzoek alsook een systematisch-theologische reflectie binnen een postkoloniaal theoretisch kader doorkruist, ontwikkelt dit project een antwoord op deze vragen aan de hand van een analyse van narratieve interviews dat onderzoekt hoe christenen hun religieuze identiteit opbouwen via interculturele ontmoetingen.