Ontwikkeling van een miro-omgeving voor betaceldeling (FWOAL924)

Bèta-cellen hebben een innige interactie met endotheelcellen voor generatie en functie, tijdens ontwikkeling en volwassenheid. Transgene muizen die voorwaardelijk de VEGF-A-afleidingsreceptor sFLT1 met name in de buurt van betacellen tot overexpressie brengen, ervaren hypovascularisatie van eilandjes maar geen negatieve effecten op bètacelproliferatie. We hebben dit muismodel uitgewerkt en ontdekten dat wanneer de sFLT1-expressie wordt gestopt na ablatie van bloedvaten, de bètacelcyclus wordt geactiveerd en de celmassa toeneemt. De huidige toepassing concentreert zich op bètacel-autonome processen en op de cellen waaruit de nieuw gevormde bètacellen kunnen voortkomen. Voorlopige gegevens over ultrastructuur en genexpressie suggereren dat de bètacellen gedifferentieerd zijn voorafgaand aan het fietsen. Interessant is dat de hypoxische micro-omgeving
stimuleerde ook deltacellen om insuline te de-differentiëren, cycleren en tot expressie te brengen.
We veronderstellen dat de micro-omgeving van de alvleesklier na tijdelijke hypoxie van de eilandjes het fenotype van de bèta- en delta-cellen verandert en na resolutie een rijke bron van signalen wordt die de uitzetting van bètacellen stimuleert.
Deze hypothese zal worden geëvalueerd door (i) het (de-) gedifferentieerde fenotype van eilandcellen en
(ii) de metabolische schakelaar in eilandcellen van cycli die de bètacelmassa verhogen.
Onze gegevens moeten de weg effenen voor de ontwikkeling van een in-vitromodel voor activering van de menselijke bètacelcyclus om het aantal bètacellen te verhogen, een voor de hand liggende prioriteit bij diabetesonderzoek.

Trefwoorden:CELDELING

Disciplines:Celdeling