Onderzoek naar de meerwaarde en ontwikkeling van adaptieve leertrajecten voor het hoger onderwijs.

De snelle ontwikkeling van internet-gebaseerde technologieën hebben de leerervaringen in en buiten het leslokaal ondersteund en mee vorm gegeven. De zogenaamde ‘Learning Management’ systemen zijn onmisbaar geworden in het hoger onderwijs, en online cursussen en programma’s (bv. in the vorm van MOOCs) hebben het klassieke afstandsonderwijs vervangen. In deze context zijn hybride (‘blended’) leervormen ontstaan die ondertussen bestempeld worden als ‘het nieuwe normaal’. Adaptieve hybride leervormen gaan voornamelijk over personalisering, aanbevelingssystemen, en onderzoeksgericht leren. De architectuur van een adaptieve leeromgeving omvat leer- en redeneringsinstrumenten en beslissingsregels om kennis te verwerven over de student, a priori, of op basis van zijn interacties met het systeem. Op deze manier kan de volgorde en inhoud van leeractiviteiten in een leertraject aangepast worden aan het individu. Hoewel er onderzoek bestaat naar dergelijke adaptieve systemen, blijven er belangrijke uitdagingen om the begrijpen hoe de beschikbare informatie over de student en zijn gedrag kan bijdragen tot een verbeterd leerproces en goede leerresultaten. Een van die uitdagingen betreft het verbeteren van zelfreguleringsvaardigheden. Het voorgestelde project beoogt de ontwikkeling en validering van een architectuur voor adaptief leren, waarbij zelfreguleringsattributen in de leertrajecten worden geïntegreerd. Meer in het bijzonder wordt de nadruk gelegd op leersystemen in het kader van softwaremodeleringscursussen, waarbij probleemoplossende vaardigheden centraal staan.

Trefwoorden:higher education

Disciplines:Educatieve technologie