Bijdrage van osmotische stress en lange niet-coderende RNA's aan geneesmiddeltolerantie bij melanoom

Lange niet-coderende RNA's (lncRNA's) zijn een klasse van transcripten langer dan 200 nucleotiden zonder coderingspotentieel. Ze zijn betrokken bij de regulatie van epigenetische en post-transcriptionele gebeurtenissen. Groeiend bewijs geeft het verband aan tussen afwijkende expressie van lncRNA's en de ontwikkeling van kanker en weerstand tegen therapie. Een hangende vraag is hoe dergelijke slecht tot expressie gebrachte transcripten de activiteit van meerdere en vaak overvloedige eiwitten beïnvloeden. Er is recent bewijs dat osmotische stress, die de cellulaire eiwitconcentratie en interactie beïnvloedt, fenotype-omschakeling van kankercellen in een invasieve en medicijn-tolerante toestand bij melanoom induceert. Een hypothese is dat osmotische stress lncRNA's upregulatie in deze subpopulaties induceert, wat bijdraagt aan moleculaire verdringing en het aansturen van vloeistof-vloeistof fasescheiding. Het laatste is een cruciaal fysisch proces bij het signaleren van cascades en kan daarom verantwoordelijk zijn voor verschillende tumorfenotypes. Het is dus interessant om lncRNA's te karakteriseren die door osmotische stress zijn gereguleerd, hun functies in melanoom te onderzoeken en te beoordelen of ze als therapeutische doelen kunnen worden gebruikt.