De fragmenten van de Grammarian Pius. Editie, vertaling en commentaar

Het doel van het proefschrift is het realiseren van een kritische editie, met een vertaling en commentaar, van de getuigenissen en de fragmenten die aan de Griekse grammaticus Pius zijn toegeschreven (of toe te schrijven). Zeventien fragmenten uit het werk van Pius zijn tot ons gekomen, dankzij de indirecte traditie (scholia, Eustathius' commentaren en Byzantijnse etymologische lexica). Uit de overgrote meerderheid van de fragmenten kan worden afgeleid dat Pius beide Homerische gedichten behandelde; bovendien zijn twee fragmenten gerelateerd aan Sophocles' Ajax. Deze fragmenten bewaren observaties van tekstuele kritiek, woordverklaringen, grammaticale en lexicografische opmerkingen, inhoudelijke vragen. Tegenwoordig is de identiteit van Pius nog steeds vervaagd: veel aspecten, die tot nu toe niet met succes zijn onderzocht, moeten worden uitgediept. Ten eerste staat de datering van zijn leven nog steeds ter discussie. Ten tweede is Pius' naam onlangs verbonden met het auteursvraagstuk van de commentaren die gebruikt worden als bronnen voor de samenstelling van de exegetische schriftuur van de Ilias. Daarom kan het nuttig zijn om de verschillende hypothesen die tot nu toe naar voren zijn gebracht over de identiteit, het werk en de culturele verbondenheid van Pius te heroverwegen. De enige editie waarin Pius' fragmenten worden verzameld is die van E. Hiller uit 1869, die nog niet is vervangen. Christodoulou (1977) voegde echter een nieuwe getuigenis toe aan het door Hiller onderzochte materiaal en er zijn moderne edities van de bronnen met overgeleverde fragmenten gepubliceerd en andere zijn nog in de maak. Vandaar het nut van een nieuwe en moderne kritische editie van deze fragmenten. Een van de bedoelingen van het commentaar is het licht te werpen op Pius' historische en culturele achtergrond, om zijn rol op het gebied van de oude Homerische (en Sophoclean) wetenschap te analyseren om deze te contextualiseren en te beoordelen in vergelijking met die van zijn tijdgenoten en voorgangers. Het is dus te verwachten dat een zorgvuldige studie van deze auteur niet alleen een bijna vergeten aspect van de Homerische wetenschap zal verhelderen, maar ook een belangrijke bijdrage zal leveren aan onze kennis van de Griekse wetenschappelijke gemeenschappen en de Griekse intellectuele geschiedenis. Het is ook te hopen dat het een bijdrage zal leveren aan de lopende discussie tussen classicisten en oude historici over de verschillende vormen van grammaticale en antiquarische literatuur.