Poëzie als performance en als expositie.

"La poésie ne s'impose plus, elle s'expose". Met deze woorden duidde Paul Celan in 1969 de kwetsbaarheid van poëzie aan in de moderniteit. Volgens Celan wordt poëzie sinds de 20e eeuw meer dan ooit tevoren uitgeleverd aan de contingentie van de geschiedenis. Maar die 'uitlevering' kan ook worden gezien als een stap naar het exposeren van poëzie; de kwetsbaarheid van poëzie kan een directe artistieke implicatie hebben: wat gebeurt er wanneer poëzie wordt geëxposeerd als kunst en als performance? In het kielzog van het dubbele profiel van de onderzoeker zal dit project enerzijds de geschiedenis van de definitie van poëzie als artistieke praktijk sinds de jaren zestig tegen het licht houden en er anderzijds twee toekomstige en experimentele verwezenlijkingen van voorstellen, te weten een performatieve poëtische praktijk (Reading Environment: RE) en een methodologie voor het tentoonstellen van poëzie (Augmented Writing: AW). RE is een cluster van performances en installaties op basis van digitale manipulatie van de stem. AW is een op tekst gebaseerde techniek die een visuele uitdrukking van tekstueel materiaal beoogt. Beide projecten zullen interageren. De methodologie van het project veronderstelt bovendien dat de theoretische reflectie zal ontwikkeld worden samen met het historische perspectief.

Trefwoorden:POËZIE

Disciplines:Talen, Literatuurwetenschappen, Theorie en methodologie van de talenstudies, Theorie en methodologie van de linguïstiek, Theorie en methodologie van de literatuurwetenschappen, Andere linguïstiek en literatuurwetenschappen