< Terug naar vorige pagina

Project

Invloed van primaire en revisie wervelkolom artrodese chirurgie op spinopelvische parameters en globaal sagitaal profile.

De jongste decade is het inzicht in het statische tweedimensionele (2D) alignement van de wervelkolom sterk verbeterd, doch de kenmerken van dit alignement zijn niet de motor van het gezondheidsgerelateerde welzijnsbevinden zoals die door de volwassen patiënten met een wervelkolommisvorming wordt ervaren. Het huidige diagnostische algoritme, dewelke dient om een profiel op te stellen van de volwassen patiënt met een wervelkommisvorming, is gebaseerd op demografische kenmerken en 2D spinopelvische parameters. Helaas faalt dit algoritme aan te tonen in welke mate deze wervelkolommisvorming het gezondheidsgerelateerde welzijnsbevinden van een volwassen patiënt beïnvloedt. De internationale classificatie van het menselijk functioneren (ICF-model), voorgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie, biedt een overzichtelijke en structurele methode om een diagnostisch algoritme op te stellen dat de impact van een chronische aandoening op een individuele patiënt in kaart brengt, zowel op het vlak van diens functioneren, beperkingen alsook diens gezondheid. Dankzij toepassing van het ICF-model toont dit proefschrift aan dat een beter inzicht in de unieke functionele vingerafdruk alsook de 3D lichaamsstructuur van een volwassen patiënt met een wevelkolommisvorming, de mogelijkheid biedt om de echte drijfveren van het gezondheidsgerelateerde welzijnsbevinden van de individuele patiënt te doorgronden.

 

In hoofdstuk 1 toonden we aan dat volwassen patiënten met een wervelkolommisvorming zonder voorgeschiedenis van wervelkolomchirurgie, een gestoorde evenwichtscontrole tijdens dagdagelijkse fysieke activiteiten ervaren. Bovendien onderzochten we de relatie tussen functionele beperking en gezondheidsgerelateerde wezijnsbevinden in volwassen patiënten met een wervelkolommisvorming. Om functie te quantificeren maakten we gebruik van een laagdrempelige klinische evenwichtsevaluatie zoals de Balance Evaluation Systems Test (BESTest) en de Trunk Control Measurement Scale (TCMS), en onderzochten we of deze klinische testen naast radiografische 2D spinopelvische parameters en demografische gegevens, een bijkomend inzicht verschaffen over de impact van een wervelkolommisvorming op het gezondheidsgerelateerd welzijnsbevinden van de volwassen patiënt. We toonden aan dat de prestatie op de BESTest een hoger voorspellend karakter heeft voor dit gezondheidsgerelateerde welzijnsbevinden dan zowel radiografische als demografische kenmerken van de patiënt. Op deze wijze kan de toepassing van de BESTest, tijdens het diagnostische algoritme, de functionele beperkingen blootleggen die onzichtbaar zijn op een radiografische evaluatie. Toekomstig onderzoek zal moeten uitwijzen of deze test de mogelijkheid biedt om nieuwe behandelingsstrategieën op het vlak van fysiotherapie en revalidatie te ontwikkelen voor volwassen patiënten met een wervelkolommisvorming en dit zowel tijdens een conservatieve behandeling alsook tijdens voorbereiding op of revalidatie na een chirurgische correctie van een wervelkolommisvorming.

In hoofdstuk 2 onderzochten we in welke mate de graad van wervelkolommisvorming gerelateerd is aan de graad van functiebeperking van de patiënt, zoals voorgesteld in de functionale dimensie van het ICF-model. Het wervelkolomalignment werd hiervoor geanalyseerd met standaard 2D maar ook met nieuwe geïnstrumenteerde 3D spinopelvische parameters gerelateerd aan de projectie van de zwaartekracht op het massacentrum van de patiënt. De functie van de patiënt werd gemeten door diens prestatie op de Balance Evaluation Systems Test (BESTest).  We toonden aan dat een toename van spinopelvische parameters in het sagitale vlak, genaamd T1 Pelvic Angle (TPA) en Global Sagittal axis (GSA), gerelateerd is aan een gestoorde evenwichtscontrole. Deze sagitale spinopelvische parameters meten immers de graad van globaal malalignment in het sagitale vlak ondanks het gebruik van compensatiemechanismen in het bekken en de onderste ledematen. Bovendien beschreven we een nieuwe spinopelvische parameter, genaamd de Transverse Gravitational Deviation Index (TGDI), dewelke de verhouding tussen de wervelkolom en de projectie van het massacentrum beschrijft in het transversale vlak. Deze nieuwe parameter laat toe om de 3D kenmerken van de wervelkolom te relateren aan de projectie van de zwaartekrachtlijn en is bovendien significant gerelateerd aan de evenwichtscontrole. We toonden inderdaad aan dat volwassen patiënten met een wervelkolommisvorming die aanleiding geeft tot een verplaatsing van het lendenwervellichaam L3 in het coronale en sagitale vlak, gequantificeerd door de TGDI, meer moeilijkheden ervaren in hun evenwichtscontrole. Alhoewel de klinische relevantie van deze bevindingen nog dient aangetoond te worden in verder wetenschappelijk onderzoek dat verscheidene transversale spinale parameters zoals de Axial Intervertebral Rotation (AIR) en TGDI combineert, suggereert dit proefschrift dat patienten met een rotatoire subluxatie van L3 op L4 en progressieve lumbale scoliose, meer evenwichtsproblemen en een daling van hun gezondheidsgerelateerd welzijnsbevinden ervaren. Bovendien toonden we aan dat leeftijd een belangrijke invloed heeft op de evenwichtscontrole van de volwassen patiënt met een wervelkolommisvorming. Wanneer dus deze patiënten ouder worden, lopen ze niet alleen meer risico op toename van de wervelkolommisvorming maar ook op evenwichtsproblemen waardoor ze in een neerwaartse spiraal van beperkingen verzeild geraken.

 

In hoofdstuk 3 toonden we de complementaire waarde van sagittal spinopelvische parameters, TGDI, BESTest en geïnstrumenteerde bewegingsanalyse om de determinanten van evenwichtscontrole, zelf-ervaren functiebeperking en gezondheidsgerelateerd welzijnsbevinden te identificeren en dit in verschillende typen van wervelkolommisvorming ingedeeld volgens hun sagittaal alignement. Geïnstrumenteerde 3D bewegingsanalyse biedt inzichten in de kinematische, kinetische en electromyografische karakteristieken van romp en onderste ledematen bij de volwassen patiënt met een wervelkolommisvorming tijdens wandelen an andere activiteiten van het dagelijks leven.  We identificeerden verschillende bewegingsstrategieën tijdens het wandelen met betrekking tot romp en pelvis afhankelijk van de graad van sagitaal wervelkolommalalignement. Bovendien verklaarden we verschillende bewegingsstrategieën op een figuurlijke wijze door middel van de balanskegel van Dubousset. Eveneens konden we een relatie aantonen tussen zowel gestoorde evenwichtscontrole als een rigiede bewegingsstrategie van de romp met het verminderd gezondheidsgerelateerde welzijnsbevinden. Samenvattend kunnen we stellen dat deze nieuwe biomechanische metingen een bijkomende waarde bieden aan het diagnostische algoritme om de drijfveren van het gezondheidsgerelateerde welzijnsbevinden van de volwassen patiënt met een wervelkolommisvorming te identificeren volgens de principes van het ICF-model.

Datum:1 aug 2012 →  1 feb 2018
Trefwoorden:spinal deformity, balance
Disciplines:Laboratoriumgeneeskunde, Palliatieve zorg en zorg rond het levenseinde, Regeneratieve geneeskunde, Andere basiswetenschappen, Andere gezondheidswetenschappen, Verpleegkunde, Andere paramedische wetenschappen, Andere translationele wetenschappen, Andere medische en gezondheidswetenschappen
Project type:PhD project