In vivo dosimetrie in experimentele tumormodellen

 Recente vooruitgang in radiotherapie heeft zeer conforme dosisverdelingen mogelijk gemaakt, resulterend in een efficiënte bescherming van gezond weefsel. Helaas, is de situatie complexer voor thoracoabdominale tumoren, die sterk bewegen ten gevolge van ademhaling. 4D CT en, recentelijk, MRI met een voldoende temporele resolutie om ademhaling weer te geven (4D MRI), worden gebruikt om deze beweging te kwantificeren en vervolgens wordt deze in rekening gebracht via grote veiligheidsmarges voor de berekening van het behandelingsplan. Zo wordt onderdosering van de tumor voorkomen, met als nadeel dat meer gezond weefsel blootgesteld wordt aan straling. Bovendien, is er bezorgdheid over de mate waarin een kort medisch onderzoek uitsluitsel kan geven over de ware tumorbeweging, gegeven de onregelmatigheid van onze ademhaling. Dit laatste verhinderde ook optimaal gebruik van eerder voorgestelde bewegingsmanagementstrategieën. Hier, willen we door middel van 4D MRI preklinisch het gebruik van mechanischondersteunde ademhaling (MOA) om tumorbeweging te reguleren en reduceren, evalueren. Om de invloed van MOA op de vermindering van de bestraling van gezond weefsel te evalueren, zullen we gebruik maken van een nieuwe, injecteerbare dosimeter gebaseerd op perfluorocarbon nanodruppels als een fase-veranderend ultrasound contrast agens. Eerst zal deze dosimeter volledig worden gekarakteriseerd en finaal toegepast in een preklinische evaluatie van de voordelen van MOA in radiotherapie.