< Terug naar vorige pagina

Project

Collaboratieve grammatica: de temporaliteit en emergentie in de verbinding van deelzinnen in Italiaanse conversationele interactie

Mijn onderzoek maakt deel uit van een groter project over het combineren van 'clauses': Beyond the clause. Encoding and Inference in clause-combining (C14/18/034). Dit proefschrift, “Collaborative grammar: the temporality and emergence of clause combination in Italian talk-in-interaction”, onderzoekt hoe samenwerkingspraktijken van clause-combineren zich verhouden tot de sequentiële en temporele organisatie van gespreksbeurten en acties in natuurlijk taalgebruik (talk-in-interaction). Op basis van Conversatieanalyse (Sacks, Schegloff & Jefferson, 1974) en Interactionele Linguïstiek (Couper-Kuhlen & Selting, 2018) onderzoek ik hoe sprekers actieve gespreksbeurten (turns-in-progress) online analyseren (Auer, 2009a), waarbij ik me focus op twee fenomenen in natuurlijk taalgebruik, die ik groepeer onder de naam Samenwerkende Gespreksbeurten (Collaborative Turns): co-constructies (Lerner 1987; 1991; 1996), waarbij een interactant de actieve gespreksbeurt van een spreker aanvult of daarvoor een kandidaat-voortzetting suggereert, en daarmee de grammaticale projectie van een eerdere spreker vervult; en ander-extensies (other-extensions), waarbij een spreker de potentieel voltooide gespreksbeurt van een eerdere spreker uitbreidt op grammaticaal geïntegreerde manieren, waarbij een transitierelevantieplaats (TRP) opnieuw (of niet) voorkomt. Ik onderzoek syntactische formaten (en gelijktijdig voorkomend belichaamd gedrag) die de deelnemers gebruiken bij het voortzetten, uitbreiden of (her)voltooien van de beurt van een voorafgaande spreker (hoofd- en complementzinnen, alsook betrekkelijke en bijwoordelijke bijzinnen), zoals die te voorschijn komen met betrekking tot actieve gespreksbeurten (turn-at-talks). Zo problematiseer ik de notie van syntactische, prosodische en pragmatische voltooiing (Selting, 2000). Samenwerkende gespreksbeurten zijn beschreven als gesophisticeerde voorbeelden van gecoördineerd gedrag (Bolden, 2003) en een duidelijke getuigenis (Auer, 2009a) van het collaboratieve en interactieve syntactische werk dat sprekers verrichten. Door het bestuderen van collaboratieve grammatica laat ik zien dat het combineren van clauses in interactie een opkomende, temporele en interactionele prestatie is. Zo bespreek ik theoretische concepten zoals syntactische afhankelijkheid, syntactische integratie, coördinatie, ondergeschiktheid, enz. binnen het kader van de praktische en contingente behoeften van gespreksdeelnemers. Dit onderzoek heeft dus implicaties voor (i) onderzoek naar het combineren van zinnen in gesproken taal; (ii) onderzoek naar verschillende soorten samenwerkende gespreksbeurten; (iii) onderzoek naar natuurlijk Italiaans taalgebruik; (iv) onderzoek naar concepten zoals projecties en voltooiingafhankelijkheid, syntactische integratie, en de rol daarvan voor de zin-onder-constructie. Mijn corpus bestaat uit 12 uur aan videodata van natuurlijk voorkomende interacties "rond een tafel", in hedendaags Italiaans die zijn opgenomen in verschillende settings (informele diners/aperitieven; formele zakelijke bijeenkomsten). De data zijn getranscribeerd volgens de conventies van Jefferson (2004) voor gesproken taal en die van Mondada (2018) voor belichaamd gedrag. Het zijn allemaal multipersoonsinteracties, waardoor ik kan problematiseren hoe sprekers zich oriënteren naar hun ontvangers (Sacks, 1992) en turn-management praktijken in complexe participatiekaders, met behulp van een verscheidenheid aan verbale en non-verbale middelen.  

 

Datum:15 okt 2018 →  3 mrt 2023
Trefwoorden:clause combining, interaction, conversational analysis, Italian, collaborative turns, self and other increments
Disciplines:Italiaanse taal
Project type:PhD project