Atomaire instabiliteit in Dirac-achtige materialen.

Kort na de formulering van de Dirac-vergelijking (1928), die relativistische deeltjes beschrijft, werd voorspeld dat voor een hoge lading Z van de kern het atoom onstabiel wordt, wat leidt tot het fenomeen van atomaire ineenstorting. Vanwege de grote vereiste Z> 170-waarde konden wetenschappers het nooit experimenteel verifiëren. De ontdekking van grafeen en het feit dat de ladingsdragers relativistische (quasi-) deeltjes nabootsen, opende echter een nieuw venster op de instorting van atomen, dat onlangs experimenteel werd waargenomen in grafeen. Gebruikmakend van deze recente observatie als motivatie, zullen we theoretisch het atomaire instorting fenomeen onderzoeken in grafeen en andere Dirac-achtige materialen met zeer verschillende energie dispersies. We zullen bestuderen hoe de verschillende verschillen tussen deze materialen het atomaire instorting fenomeen beïnvloeden en bestuderen hoe dit fenomeen kan worden afgestemd door externe elektrische en magnetische velden. Het doel van dit voorstel is tweevoudig: 1) studie van de instorting van atomen in verschillende Dirac-achtige materialen, die ons fundamentele informatie en begrip zal geven over de instorting van atomen op relativistisch niveau, en 2) onderzoek naar de invloed van atomaire instorting op de transport van ladingdragers in Dirac-achtige materialen, ons voorzien van zeer belangrijke informatie die nodig is voor de ontwikkeling van toekomstige toepassingen.

Trefwoorden:ATOOMFYSICA

Disciplines:Klassieke fysica, Elementaire deeltjesfysica en hoge-energie fysica, Andere fysica

Project type:Samenwerkingsproject