De rol van First Responders in de dringende geneeskundige hulpverlening: een wetenschappelijke analyse.

In België organiseren de wet van 8 juli 1964 en zijn uitvoeringsbesluiten de dringende geneeskundige hulpverlening voor mensen van wie de gezondheidstoestand onmiddellijk niet-planbare zorg vereist. Die hulpverlening wordt georganiseerd via de inzet van een eenvormig oproepstelsel dat drie taken vervult: de eerste zorg ter plaatse, het vervoer naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis en de opname in een ziekenhuisdienst.

De eerste schakel in de keten van de dringende geneeskundige hulpverlening is de getuige van een ongeval. Hij geeft precieze informatie aan de aangestelde van de 112-centrale. De operatoren van de noodcentrales verzamelen de relevante informatie om gepaste hulp naar de juiste plaats te sturen en verwittigen de nodige hulpdiensten. Vandaag beschouwt de wet van 8 juli 1964 als middelen die aan de dringende geneeskundige hulpverlening meehelpen: de ambulance en de MUG.

Dit doctoraatsonderzoek bestudeert aan de hand van volgende 4 onderzoekslijnen, het concept Medical First Responder met het oog op de integratie ervan in de wet van 1964 tot regeling van de dringende geneeskundige hulpverlening in België, met als doel het therapievrij interval te verminderen.

1. Aan de hand van de beschikbare gegevens over de dringende geneeskundige hulpverlening, het uitvoeren van een analyse over het therapie-vrij interval in België.

2 .Identificatie van de wetenschappelijk beschreven componenten van een systeem met Medical First Responders.

3. Beoordeling van een wetenschappelijk onderbouwd opleidingstraject voor de Medical First Responder.

4. Samenstellen van een simulatiemodel met Medical First Responders in België.

De Medical First Responder zou een “buffer” zijn die naar de patiënt wordt gestuurd in afwachting van de komst van de traditionele middelen van de dringende geneeskundige hulpverlening.