Effect van vervormingsproces op het vermoeiingsgedrag van hoog sterkte staal.

In de huidige maatschappij vertonen hoog sterkte stalen een zeer breed toepassingsgebied. Zowel klein- als grootschalige constructies genieten van de voordelen van deze staalsoorten. Door de uitstekende verhouding tussen sterkte en massa, kunnen gewichtsbesparingen gerealiseerd worden met de garantie van functionaliteit en veiligheid. Verder draagt een hogere sterkte bij tot een vergrootte draagkracht en integriteit. Hierdoor worden Hoog Sterkte Stalen verkozen voor de transport industrie en civiele toepassingen. De gebruikte onderdelen, vereisen vaak een specifieke vorm voor esthetische of structurele redenen. Dit wordt bekomen door een secundaire vervormingsproces, dat het materiaal vervormt tot de gewenste contour. Deze processen leiden echter tot een gelokaliseerde residuele plastische rek, dat kan zorgen voor een verzwakking in de globale structuur. Tenslotte gaat een hogere sterkte veelal gepaard met een verminderde vervormbaarheid en dit heeft een invloed op de hoeveelheid schade geïntroduceerd in het materiaal. Aangezien mobiele en structurele toepassingen onderhevig zijn aan een aantal complexe en herhalende belastingen, is vermoeiing een van de voornaamste aspecten voor mechanisch ontwerp. In de huidige studie zullen geavanceerde numerieke modellen worden frequent gebruikt worden om toleranties te optimaliseren, zodat een zwaar en zo ook duur prototype of eindproduct vermeden kan worden. Om een geschikt ontwerp met deze staalsoorten te bekomen dient ook het vermoeiingsgedrag, in vervormde toestand, volledig gekarakteriseerd te worden. In dit doctoraatsproject wordt het probleem bekeken van een koud-vervormingsproces gevolgd door vermoeiing van verschillende HSS soorten. Aan de hand van een experimentele en numerieke aanpak zal een standaard proefstuk ontworpen en getest worden, om zo de vermoeiingseigenschappen te kunnen bepalen. Het hoofddoel is om een aantal geschikte richtlijnen op te stellen voor het correct ontwerpen en manier van testen van HSS soorten voor structurele doeleinden.