In beeld brengen van synaptische plasticiteit bij waaktherapie als middel tegen depressie (SleepLess).

Waaktherapie kan een positief effect hebben bij patiënten met een depressie. De redenen waarom deze therapie klinische effectief is zijn echter niet gekend en er is eigenlijk slechts weinig gekend over de onderliggende mechanismes. Onze hypothese is dat het verlengd wakker blijven geassocieerd is met een versterking van de synapsen en dat synaptische dysregulatie de langetermijnpotentiatie bij depressieve patiënten beïnvloed. Het doel van dit project om de synaptische basis van het antidepressieve effect van waaktherapie te onderzoeken. Hiertoe zullen we gebruik maken van positronemissietomografie om het synaptische vesikel proteine 2A (SV2A) in beeld te brengen als een maat voor synaptische densiteit zowel in patienten en gezonde vrijwilligers als in een diermodellen van depressie. Omdat anesthesie en slaap beiden de biologische validiteit van deze studie naar waaktherapie ondermijnen zal een kwantitatieve PET beeldvormingsmethode voor wakkere (niet geanestheseerde) dieren ontwikkeld worden. We zijn overtuigd dat het in beeld brengen van synaptische densiteit met PET een mogelijke predictor kan worden van het succes van waaktherapie en aldus kan gebruikt worden voor de stratificatie van verschillende behandelingsvormen voor depressie. Het identificeren en begrijpen van de onderliggende mechanismen van waaktherapie is noodzakelijk om efficiënte behandelingsschema's te ontwikkelen. In dit project zullen we een model testen dat gebruikt kan worden om behandelingsschema's op punt te stellen.

Trefwoorden:KLINISCHE DEPRESSIE, SYNAPTISCHE BUISJES, MOLECULAIRE BEELDVORMING

Disciplines:Medische beeldvorming en therapie, Neurowetenschappen, Andere paramedische wetenschappen, Biologische en fysiologische psychologie, Cognitieve wetenschappen en intelligente systemen, Ontwikkelingspsychologie en veroudering

Project type:Samenwerkingsproject