De "grammatica van het onderwijs" in het Chileense schoolsysteem gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw

In mijn onderzoek kwam ik de begrippen tegen, voorgesteld door professor Marc Depaepe en zijn medewerkers, van 'grammatica van het onderwijs', 'grammatica van pedagogisering' en 'opvoeding', die kunnen werken, zoals deze geleerden hebben verklaard, als 'containerconcepten' '(Depaepe and Smeyer, 2008, blz. 3; Depaepe et al, 2008, blz. 13,). Wat betreft de eerste van deze concepten, bijvoorbeeld, hebben de auteurs uitgelegd: 'Vandaar dat we het concept 'grammatica van het onderwijs' hebben opgevat ... in onze studie van de Belgische basisschool als een didactische expositiestructuur die, op zijn minst, moest verwant zijn aan de pedagogische semantiek (hier morele, ethische en dus ook sociale finaliteit) waarin het functioneerde '(Depaepe en Smeyer, 2008, blz. 17.) Het uiteindelijke doel van deze geleerden, zoals zij het hebben uitgedrukt, is '[Om als het ware] de morfologie van de school bloot te leggen, die genealogisch is geworden, de pijlers waarrond de dagelijkse actiepatronen van het onderwijs in de loop van de jaren vorm hebben gekregen en van de school een 'school' hebben gemaakt. ': een theoretisch model dat dus tegelijkertijd een structuur (in de zin van geïsoleerde factoren) en dynamisch (in de zin van processen die uit de combinatie van deze factoren vloeit) omsluit en bovendien ruimte biedt voor uitspraken over de identiteit van de school die beiden h zijn orizontal-generaliserend (in casu stijgend boven de geschiedenis) en verticaal-diachronisch (in casu gerelateerd aan chronologische ontwikkeling). 19. Dergelijke 'containerconcepten' zijn opgevuld met betekenis van de leegtes in het bestaande analytische raamwerk - en andere tradities zoals de Angelsaksische didactische methode (Wineburg, bijvoorbeeld) en Fench sociologie (bijvoorbeeld Dubet). Ten eerste bieden deze concepten de mogelijkheid om politieke dimensies te combineren met pedagogische dimensies; ten tweede laten ze een analyse toe van de interactie tussen discours en praktische variabelen; en ten derde geven ze ons de gelegenheid om onze aandacht te richten op de eigenlijke onderwijservaring, zij het zonder de banden met de bredere sociale context links te laten liggen (wat goed geïllustreerd kan worden door het begrip 'pedagogisering' van de samenleving). In deze zin wil ik in mijn proefschrift de 'grammatica van pedagogisering' (en de mogelijke transformaties) die in het leven van Chili in de tweede helft van de twintigste eeuw werkzaam zijn, analyseren. Deze doelstelling vereist het beantwoorden van een paar vragen: Welke specifieke kenmerken hadden betrekking op de 'grammatica van de pedagogisering' in het geval in studie? Lijkt een dergelijke situatie op een directe relatie met processen van pedagogisering van de samenleving, als deze in dit specifieke geval zou bestaan? Om deze vragen te beantwoorden, moet in gedachten worden gehouden dat, zoals ook in Europa het geval was, de realiteit van het onderwijs in Chili sinds de jaren zestig een proces van 'psychologisering' doormaakte, dat gepaard ging met een 'wetenschappelijke' ontwikkeling van de processen van onderwijzen en leren. Niettemin lijkt het erop dat processen van politisering (en later depolitisering) in Chili de richting en perspectieven van het schoolsysteem diepgaand hebben beïnvloed. In feite heeft het ministerie van openbaar onderwijs van de regering van Popular Unity (1970-1973) de 'wetenschappelijke' interpretatie van het onderwijs door de vorige regering met kracht betwist, met het argument dat het een manier was om een politiek project te naturaliseren ter versterking van de regering. sociale status quo. Hoewel het onderwijsproject van Popular Unity mislukte als gevolg van de omverwerping van de regering Allende en het opleggen van een militaire dictatuur (1973-1990), heeft het een aanzienlijke impact gehad, hetzij als een tegenmodel of als een oriëntatiepunt dat herinnert samenleving van de 'excessen' van de politisering van het onderwijs, van het onderwijsbeleid van de volgende administraties. In deze context betekent het analyseren van de 'grammatica van pedagogisering' het analyseren van de conflictieve vergelijking tussen 'psychologisering' en 'politisering' van het onderwijs in Chili in de tweede helft van de twintigste eeuw. In elk geval vereist een analyse van de 'morfologie van de school' de integratie van dergelijke variabelen in de analyse van de juiste ervaring van het schoolleven. Zoals professor Depaepe suggereerde: 'Tot nu toe heeft de vrij strikte toepassing van het normalisatieparadigma in de geschiedenis van het onderwijs geleid tot een negatieve inkleuring van de onderwijshistorie. Al te vaak worden in de Foucaultiaanse benaderingen de massa's gezien als passieve groep waarheenhet werk van beschavingsstromen. Ik heb het moe om aan te tonen hoe eenzijdig dit is '(Depaepe, 1997, blz. 218). Voor zover het noodzakelijk is om de grondslagen van de schoolpraktijk evenzeer te bestuderen als de praktijk zelf, vereist mijn proefschrift een analytische inspanning die put uit de bijdragen van de analyse van het discours en die die door de etnografie ook worden verschaft. Wat de bronnen betreft, deze moeten zijn verzameld uit academische discussies en officieel beleid, maar ook uit archiefonderzoek. Bibliografie DEPAEPE, Marc, 'Demythologizing the Educational Past: An Endless Task in History of Education', Historical Studies in Education, vol. 9, nr. 2, 1997, 208-233. DEPAEPE, Marc and SMEYERS, Paul (Eds.), 'Educatief onderzoek: de onderwijskundigheid van sociale problemen', Heidelberg: Springer, 2008. DEPAEPE, Marc, 'Vieja y nueva historia de la Educación. Ensayos críticos ', Barcelona: Octaedro, 2006.