Nieuwe stabiele isotooptechnieken om verschillen in water gebruiksefficientie te detecteren in maniok cultivars. Een sleutel om de maniokproductiviteit in Sub Sahara Afrika te intensifieren.

Maniok ((Manihot esculenta Crantz, Euphorbiaceae) is een belangrijk opbrengst- en voedselgewas voor kleine boeren in Afrika, Azië, Latijns Amerika en de Caraïben. Maniok is grotendeels een gewas gekweekt door kleine boeren en wordt vaak geteeld in een mengcultuur met andere voedselgewassen. Het hier voorgesteld doctoraatsonderzoek past binnen het  ‘African Cassava Agronomy Initiative’ (ACAI), een 5- jarig Bill & Melinda Gates Foundation project, uitgerold in 5 Afrikaanse landen (Nigeria, Tanzania, DRC, Ghana en Kenia). De hoofddoelstelling van dit proefschrift is om de weerbaarheid van de maniokproductie ten aanzien van droogte te verbeteren als sleutelelement in een strategie om de productie te intensifiëren. Tegelijkertijd wordt ook geanticipeerd op de negatieve effecten van een klimaat wijziging en gestreefd naar een productiesysteem dat continue doorheen het jaar de verwerkende industrie kan voorzien van maniokwortels, niettegenstaande de regelmatig weerkerende droogteperiodes. Watergebruiksefficiëntie (WUE) vormt bijgevolg een belangrijke ingang en isotoopdiscriminatie methoden zullen getest worden als proxy voor WUE in maniok. Studies met andere gewassen hebben immers aangetoond dat variatie in isotoopdiscriminatie kan volstaan als selectiecriterium voor verbeterde WUE. Dit omstandige testen van innovatieve stabiele isotoopmethoden (13C/12C; 2H/1H en 18O/16O) om de WUE van maniok te begrijpen vormt de hoeksteen van dit doctoraatsonderzoek. Het zal ons toelaten om aanbevelingen te doen van welke cultivars het beste zijn in functie van planttijdstip en ecologische karakteristieken.