Mwalimu Nyerere’s fundamentele optie voor de armen en voor een mensgerichte ontwikkeling.

Dit onderzoeksproject beoogt inzicht te verwerven in (1) de vraag of en in welke mate Mwalimu Julius Kambarage Nyerere (de eerste president van Tanzania) zijn beleid gefundeerd heeft op een fundamentele optie voor de armen en voor een mensgerichte ontwikkeling en zo ja (wat de werkhypothese is) in welke opzichten deze optie beïnvloed werd door het Christelijk geloof en de Christelijke ethiek. Het project onderzoekt ook de rol van twee paradigma’s in zijn denken (bevrijdingsparadigma en ontwikkelingsparadigma) en hoe Nyerere de spanning tussen beide oploste. De nadruk van het project ligt niet zozeer op de vraag in welke mate Nyerere er werkelijk in slaagde zijn optie voor arme mensen te daadwerkelijk realiseren, maar veeleer op zijn houding en theortische inzichten met betrekking to zijn optie. Als lens voor een kritische beoordeling van het denken van Nyerere maakt het onderzoek gebruik van drie invalshoeken: (1) de visie van Paus Benedictus XVI op liefde (in Caritas in veritate) welke in staat stelt om Nyerere’s unilaterale beklemtoning van rechtvaardigheid te bekritiseren; (2) de bevrijdingstheologie van Gutierrez en (3) Amartya Sen’s interpretatie van ontwikkeling, democratie en armoede in het the licht van zijn capability benadering. Het project beoogt tenslotte na te gaan wat in Nyerere’s denken nog steeds relevant is voor de hedendaagse context.