'' Stealing effect '' tijdens ontwenning van mechanische ventilatie: De rol van bloeddistributie tussen ademhalingsspieren en de cerebrale cortex op weaning outcomes in de medische intensive care unit.

'Ontwenning' omvat het gehele proces van vrijmaken van de patiënt van mechanische beademingssteun en de endotracheale buis. Voor de meerderheid van de mechanisch beademde patiënten kan 'ontwenning' met succes snel en gemakkelijk worden uitgevoerd, maar dit is niet het geval voor 15-30% van de beademde patiënten. Langdurige mechanische beademing met daarbij het falen van de ontwenning, brengt een grote kost aan intensieve zorgmiddelen met zich mee, waardoor de economische last van de openbare gezondheidszorg toeneemt. Onderzoek moet daarom gericht zijn op het identificeren van de mechanismen die oorzaak zijn van het falen van de ontwenning. Langs deze lijnen is gedocumenteerd dat de erngie nodig voor de ademhaling tijdens de ontwenning niet meer dan 59% van de totale energiebehoefte van het lichaam kan bedragen. Interessant is dat bij één van de voorgestelde mechanismen die verantwoordelijk zijn voor het falen van ontwenning de theorie is dat tijdens de ontwenning de hardwerkende ademhalingsspieren de doorbloeding naar de hersenen aantasten en de hersenen predisponeren voor disfunctie. Vermindering van de cerebrale perfusie kan op zijn beurt weer invloed hebben op de functie van de ademhalingsspieren door de output van het ademhalingscentrum te verminderen, waardoor het falen van de weaning wordt veroorzaakt. Niettemin, wat we tot nu toe weten op dit gebied is gebaseerd op theoretische modellen, terwijl er geen feitelijke gegevens van de bloeddistributieregulatie bestaan om deze theorie te ondersteunen. Daarom is het doel van dit porject om de theorie van bloeddistributieconcurrentie tussen ademhalingsspier en hersenen te onderzoeken op de prevalentie van ontwenningsfalen.