Literair advies in Frankrijk aan het begin van de 21ste eeuw. Imitatie, adaptatie en transformatie van Amerikaanse handboeken voor creatief schrijven.

Amerikaanse handboeken voor creatief schrijven geven toegankelijk advies over het schrijven van commercieel succesvolle boeken. Ze voorzien definities, formules en technieken met een schijnbaar universele geldigheid. Tegelijkertijd bieden deze handboeken weinig historisch perspectief: ze doen geen poging om de vooropgestelde poëtica te situeren in een historische context of in een nationale literaire traditie (Dawson, 2005; Wandor, 2008). Integendeel, ze baseren zich op teksten van allerlei schrijvers - van Aristoteles tot Edgar Allan Poe en Georges Polti - die allen deel zouden uitmaken van eenzelfde canon dat de universele wetten van het verhaal uit de doeken doet. Bovendien legitimeren deze handboeken hun poëtica van de universaliteit door te wijzen naar de bewezen effecten van deze technieken, regels en formules op de literaire marktplaats. Deze adviezen zijn universeel, zo beweren de handboeken, omdat ze al sinds mensenheugenis succesvol zijn in het opeisen van de aandacht van lezers.

In dit proefschrift onderzoek ik hoe de Amerikaanse traditie van handboeken voor creatief schrijven, met haar universele pretenties, transformeert wanneer ze terecht komt in een Europese context met lokale literaire (advies) tradities. Wat gebeurt er wanneer dit geheel van concepten, formules, ideeën, technieken en representaties (m.a.w. deze poëtica) opduikt op een plaats met haar eigen gevestigde opvattingen over auteurschap en schrijfpraktijk? Hoe verloopt deze ontmoeting tussen het schijnbaar universele en het lokale? Om precies te zijn analyseer ik de receptie en transformatie van het Amerikaanse schrijfhandboek in de context van het huidige Frankrijk.