Klinische gedrags- en stressfysiologische effecten van chronische toediening van oxytocine bij kinderen met autisme

Individuen met Autisme Spectrum Stoornissen (ASS) ervaren problemen met sociale communicatie en interactie. Tot op heden bestaat er nog geen kwantitatieve (bio)marker voor ASS, waardoor een formele diagnose louter en alleen gebaseerd is op klinische expertise. Bijkomend is er nog geen farmacologische interventie beschikbaar voor ASS. In het huidige project willen we een innovatieve EEG gebaseerde neuro tool valideren om de sensitiviteit voor socio-communicatieve informatie te kwantificeren. Vervolgens zullen we deze nieuwe tool combineren met verschillende gedrags-, biologische, en neuro-imaging metingen om na te gaan wat de onderliggende mechanismen zijn van de oxytocine (OT) farmacotherapie. We zullen deze multimodale aanpak gebruiken om de uitkomst van lange termijn OT farmacotherapie bij kinderen met sociale moeilijkheden op te volgen en te voorspellen.

We zullen gebruik maken van een multiple-dose double-blind randomized placebo controlled trial OT trial met een single-blind oxytocin extension trial. Over het algemeen zullen de neurofysiologische en gedragsmatige uitkomstmaten, die zijn opgenomen in de OT-studie, het mogelijk maken om twee kerndomeinen te evalueren waarvan bekend is dat deze door OT worden gemoduleerd: (i) sociale perceptie / opvallendheid; en (ii) sociale stress / opwinding. Het doctoraatsproject zal zich richten op het verkennen van de impliciete fysiologische en neurale effecten van OT gemeten tijdens restingstate-EEG en fMRI, evenals het normaliserende effect van OT op fysiologische en neurale mechanismen van opwinding tijdens sociale (stress) taken. Daarnaast wordt onderzocht wat de verschillen zijn in microbioomsamenstellingen en endogene niveaus van cortisol (als biologische maat van stress) bij kinderen met en zonder ASS, en onderzoeken we de mogelijkheid van OT-geïnduceerde verbeteringen in deze mechanismen.