Het idee van "onderlinge verbondenheid" in Igbo subalterne kennis: een zoektocht naar identiteit als een antwoord op de moderniteit

De moderniteit kon niet naar Afrika zijn gekomen zonder een aanzienlijke verstoring van de premoderne denkpatronen en levenswijzen van de Afrikaanse volkeren. Dit geldt voor de Igbo-bevolking van Nigeria, die de context vormt van dit onderzoek. In hun geval gaat de moderniteit gepaard met allesverwoestende transformaties die resulteren in identiteitscrises. De term "identiteit" wordt hier in de ruimst mogelijke zin gebruikt voor de hele levenswijze van een volk. Identiteit staat niet vast; het zou transformaties kunnen ondergaan. Deze ontwrichting die de moderniteit met zich meebrengt vraagt om een "eigen" antwoord van het Igbo-volk, een antwoord dat deel kan uitmaken van een grotere zoektocht naar identiteit en een evenwichtige moderniteit. Om doeltreffend en waardevol te zijn, moet dit antwoord gebaseerd zijn op de Igbo-kennismodellen en sociale denkbeelden. Daarom wordt in dit werk het idee van onderlinge verbondenheid onderzocht, een belangrijk element van het Igbo-denkpatroon of de Igbo-kenwijze, in de overtuiging dat het dit doel zou kunnen dienen. Het betoogt dat de solidariteit die voortvloeit uit het gevoel van onderlinge verbondenheid als een manier van weten ingebouwd zou kunnen worden in het moderniseringsproces van de Igbo, en dat het resultaat een meer evenwichtige en heilzame moderniteit zou zijn. Om dit argument kracht bij te zetten toont het werk aan dat dit specifieke gevoel van solidariteit wel degelijk verenigbaar is met moderne realiteiten en idealen en tegelijkertijd in staat is om een aantal compenserende dimensies te verschaffen.