Longyearbyen, Svalbard: Identiteit in Verandering

Dit op de praktijk gebaseerde proefschrift is een studie van, maar ook een reflectie op, hoe we iets te weten komen. Het presenteert enkele van de kunstwerken, artikelen en andere materialen die gedurende een onderzoeksperiode van vijf jaar zijn geproduceerd, samen met reflecties op de methodologische en conceptuele kaders die deze werken ondersteunen en begeleiden. Het is een reflectie op manieren van weten, op framing, en laat zien hoe een praktijkgericht onderzoek - waar proces centraal stond - leidde tot een reflectie op de productie van kennis en een bevraging van onze fundamentele positionering als onderzoekers binnen een systeem. Deze meerlagige verkenning van framing is uiteindelijk een studie van cultuur: het reflecteert op de manieren waarop culturele kaders en opvattingen alle aspecten van de methoden, kennisproductie en daaropvolgende geproduceerde output hebben geïnformeerd en gevormd. De kwestie van framing, gebaseerd op onze gesitueerde standpunten en gevormd door de cultuur(en) waarin we ons bewegen - die alle facetten van cultuur, kennis en begrip doordringt - is hier in het Noordpoolgebied bijzonder gevoelig.

Gehuisvest in culturele studies, begon de studie met het kijken naar verschillende lenzen waardoor Longyearbyen begrepen kon worden. Het werk omvatte uiteindelijk een breed scala aan methoden, van het klassieke etnografische werk dat vanaf het begin werd uitgevoerd tot een verbreding van de visuele methodologieën en praktijkgerichte fotografie die steeds belangrijker werden. In de loop van de tijd werden kwesties van framing en hoe dat het hele proces beïnvloedt, van de onderzoeksvraag tot de onderzoeksmethoden en de daaropvolgende productie(s) van kennis, tot de analyse en presentatie van de 'bevindingen' van het onderzoek, kernkwesties om over na te denken en mee te denken. . Dienovereenkomstig werd het onderzoek een verkenning van manieren om te weten, waarbij vragen worden gesteld over hoe kennis wordt geproduceerd en geanalyseerd, en hoe het vorm geeft - of kadert - wat we begrijpen en 'weten'.