Menselijke waardigheid in de rechtspraak van internationale rechtbanken

Dit onderzoeksproject heeft als doel om een vergelijkende analyse uit te voeren van het gebruik van het waardigheidsbeginsel in de rechtspraak van internationale rechtbanken. Het principe van menselijke waardigheid speelt een alsmaar centralere rol in het internationaal recht, wat duidelijk zichtbaar is in het stijgend aantal verwijzingen naar ‘human dignity’, door een alsmaar breder wordende waaier aan internationale rechtsbronnen. Tegelijkertijd is het aantal internationale gerechtshoven en tribunalen dat bevoegd is met de interpretatie en implementatie van deze rechtsbronnen sterk toegenomen. De vraagstelling van dit onderzoeksproject bevind zich als dusdanig op het snijvlak van deze twee ontwikkelingen. Een eerste aspect van het onderzoek gaat in op de onbestemdheid van het principe, met als doel na te gaan of internationale rechtspraak – als uiting van de ‘belangrijkste vormen der beschaving en […] de voornaamste rechtsstelsels van de wereld’ – ons toelaat om tot een ‘overlapping consensus’ te komen van de betekenis, rationale en  functie van het waardigheidsprincipe. Een tweede deel gaat in op de vaak voorkomende kritiek dat het toenemend aantal internationale gerechtshoven de fragmentatie van internationaal recht in de hand zou werken. Vertrekkend vanuit het argument dat gerechtelijke dialoog de coherentie van het internationaal recht ten goede komt analyseert dit onderzoek in hoeverre het principe van ‘menselijke waardigheid’ kan bijdragen aan meer dialoog en gaan we na of de conversatie die kan worden waargenomen op het constitutionele niveau ook plaats vind tussen internationale rechtbanken. Een laatste deel gaat dan na of de referenties naar het waardigheidsbeginsel in internationale rechtspraak nuttig en gelegitimeerd is en dan wel onder welke voorwaarden.