Wederkerigheid en de relatie tussen werklozen en de caseworker

Dit project is gericht op het analyseren van de rol die wederkerigheid speelt voor de relatie tussen werklozen en de caseworker. Wederkerigheid kan worden gedefinieerd als de mate waarin een economische agent bereid is om kosten te betalen om het positieve gedrag van andere agenten te belonen of om het negatieve gedrag van agenten te bestraffen (Falk en Fischblacher, 2006). Rekening houdend met wederzijdse motieven is belangrijk voor het voorspellen en begrijpen van het antwoord op het beleid, met name op arbeidsmarkten waar contracten niet alle belangrijke aspecten van een relatie tussen partijen volledig kunnen specificeren (Fehr en Gächter, 2006).

Onze studie draagt bij aan de literatuur over gedragseconomie en arbeidseconomie op verschillende manieren. Ten eerste passen we het begrip wederkerigheid toe op werkloze individuen in plaats van werknemers. Daarom analyseren we hoe vooruitzichten op de arbeidsmarkt afhangen van individuele sociale voorkeuren. Ten tweede is de interactie tussen de caseworker en de werklozen bijna een zwarte doos gebleven. In ons project zullen we inzicht geven in deze relatie. In het bijzonder laten wij zien hoe arbeidsrelevante inspanningen van werklozen, met verschillende mate van wederkerigheid, afwijken van stimulansen, gegeven door de caseworkers. Een kenmerk van onze instelling is dat we subjectieve en objectieve maatregelen gebruiken van de stimulansen van de caseworker afgeleid uit de administratieve records, waardoor we conclusies kunnen trekken over het belang van de inzet van de caseworker voor de interactie met werklozen.