Pijngerelateerde vrees en chronische pijn: interoceptieve vreesconditionering als nieuwe benadering.

Pijngerelateerde vrees is een cruciale factor in het ontstaan en in stand houden van chronische pijn en pijngerelateerde invaliditeit. Leertheoretische verklaringsmodellen werden, ondanks initieel succes in de preventie van arbeidsongeschiktheid, bekritiseerd omdat niet voor elke pijnpatiënt een voorspeller kan worden gevonden. Omdat pijn een inwendige sensatie is, kan het onderscheid tussen exteroceptieve (i.e., waarneembaar in de buitenwereld), proprioceptieve (i.e., houding en positie van hoofd, romp en ledematen) en interoceptieve (i.e., komende van in het lichaam) stimuli nieuwe inzichten opleveren die leiden tot nieuwe en/of betere behandeling van pijngerelateerde vrees. Tot op heden werd immers vooral onderzoek verricht met exteroceptieve stimuli. Terwijl proprioceptieve stimuli vermoedelijk een sterke(re) rol spelen bij kinesiofobie (een overdreven, irrationele en verlammende angst van lichamelijke beweging en lichamelijke activiteit die voortkomt uit een gevoel van kwetsbaarheid voor pijnlijke kwetsuur of herval; Kori, Miller, & Todd, 1990, p. 1), zal het belang van interoceptieve stimuli groter zijn in het ontstaan en in stand houden van pijngerelateerde vrees (fear of pain), in het bijzonder bij niet-musculoskeletale aandoeningen (bv. oro-faciale pijn, gastrointestinale pijn). Het voorliggend project zoekt ondersteuning voor dat laatste door de rol van interoceptieve vreesconditionering in het ontstaan en in stand houden van pijngerelateerde vrees te onderzoeken.

Trefwoorden:Pain-related fear, Anxiety, Interoceptive conditioning, Interoceptive fear, Pain

Disciplines:Biologische en fysiologische psychologie, Algemene psychologie, Andere psychologie en cognitieve wetenschappen, Experimentele psychologie met dieren en vergelijkende psychologie, Toegepaste psychologie, Menselijke experimentele psychologie