Impact van reperfusie therapie op regionale perfusie-functie-belastingsrelaties in verschillende substraten bij chronisch ischemisch hartlijden.

Het herstellen van de perfusie van chronisch ischemisch myocard, kan het proces van ongunstige ventrikelremodelering omkeren en leidt vaak tot een verbeterde pompfunctie. Zowel preprocedurale als therapeutische interventies zijn duur en risicovol. Daarom wordt vandaag in de klinische praktijk mogelijke remodelering en functionele verbetering ingeschat met behulp van niet-invasieve beeldvorming. Ondanks goede beeldvorming worden nog een deel interventies nodeloos uitgevoerd. Dit is te wijten aan enerzijds een methodologisch probleem (welke modaliteit of parameter is optimaal) en anderzijds een patho-fysiologisch probleem (de response van een chronisch-ischemische ventrikel op therapie is niet volledig begrepen). Om de methodologische vraag te beantwoorden, wordt in het kader van een EU-FP7 project een observationele studie opgestart in een cohorte van 1200 patiënten over 7 europese centra. Hierbij zal de optimale niet-invasieve beeldvorming en afgeleide parameters gedefinieerd worden om de impact van therapie op ventrikel remodelering en functionele verbetering op lange termijn (2 jaar) te voorspellen. Tegen de achtergrond van dit project willen we de patho-fysiologische vraag bestuderen door de impact van reperfusie therapie op de relatie tussen perfusie, contractie en belasting te quantificeren voor de verschillende ischemische substraten (infarct, hibernerend, 'stunning', normaal remote) met meer uitgebreide magnetische resonantie beeldvorming en beeldverwerking.

Trefwoorden:Chronic ischemia, Pig modelµMagnetic resonance imaging, Hibernation, Reperfusion

Disciplines:Medische beeldvorming en therapie, Andere paramedische wetenschappen, Cardiale en vasculaire geneeskunde