De waarde van predictiemodellen en peptideprofielen in de selectie van embryo's met de hoogste implantatiekans

Samenvatting

Tijdens een IVF/ICSI behandeling worden vaak 2 of meer embryo’s teruggeplaatst om de kans op succes te vergroten. Dit resulteert echter in een hoog percentage meerlingenzwangerschappen, de belangrijkste nevenwerking van deze behandeling. Meerlingzwangerschappen gaan gepaard met een verhoogde mortaliteit, een lagere geboortegewicht, een hogere kans op afwijkingen en op een vroegtijdige bevalling. Meerlingzwangerschappen kunnen alleen voorkomen worden door single embryo transfer. Dit houdt ook in dat de selectie van het embryo met de hoogste kans op implantatie zeer belangrijk is om het evenwicht tussen een hoge succeskans en een lage kans op een meerling te bekomen.

Embryoselectie op basis van ontwikkeling en uitwendige kenmerken, die door een embryoloog worden geschat, voldoet niet. Dit kan, zeker gedeeltelijk, verklaard worden door de variatie in de scoring, zelfs wanneer die door één embryoloog gebeurt. Nieuwe, niet-invasieve technieken die helpen in de selectie van het beste embryo zijn dus nodig.

In het eerste deel van deze thesis wordt het gebruik van peptiden in het follikelvocht als merkers voor de kans op bevruchting, de kans op een goed embryo en de kans op een zwangerschap nagekeken.

Het tweede deel focust op een model om de kans op de implantatie van een embryo te voorspellen met behulp van een computersysteem. Zo een predictiemodel wordt gebruikt de ontwikkeling en op de, door de computer, gemeten uitwendige kenmerken. Dit model blijkt beter de kans op een implantatie te voorspellen dan een model op basis van kenmerken gescoord door een embryoloog.

In het laatste deel van de thesis wordt getracht van op basis van klinische kenmerken een patiëntengroep te definiëren die een goede kans op zwangerschap heeft. Zo een referentiegroep kan gebruikt worden bij het opvolgen van de kwaliteit van een IVF/ICSI programma. De resultaten van de referentiegroep maken het ook mogelijk om verschillende fertiliteitscentra met elkaar te vergelijken aangezien de groep de verschillen tussen patiënten van de centra wegwerkt. Buiten leeftijd bleek ook de aanwezigheid van problemen ter hoogte van de eileiders een belangrijke impact te hebben op de succeskans.

Samenvattend toont dit project dat peptiden uit het follikelvocht kunnen gebruikt worden als een extra techniek in de embryoselectie. Predictieve modellen kunnen verbeterd worden door gebruik te maken van gemeten kenmerken van embryo’s en van klinische patiëntengegevens.