Multiple sclerose - Hoe zeldzame varianten het fenotype beïnvloeden en zeldzame varianten de ziekte induceren

Multiple sclerose (MS) is een chronische aandoening van het central zenuwstelsel die gekenmerkt wordt door inflammatie, demyelinisatie en axonaal verlies. Epidemiologische studies toonden reeds het belang van genetische varianten en omgevingsfactoren in het ontstaan van de ziekte. Grootschalige screening studies in internationale studiepopulaties, waarbij onze onderzoeksgroep nauw betrokken was, identificeerden vier klassieke HLA en 110 non-HLA risicoloci. Elk van deze varianten komt frequent voor in de algemene populatie en, met uitzondering van de HLA regio (bv. HLADRB1*15:01: odds ratio (OR) = 3.1), hebben al deze varianten een beperkt effect op het risico voor MS (OR = 1.03–1.34). Tijdens mijn doctoraat zal ik voortbouwen op eerdere inspanningen door een MS risicoscore te berekenen op basis van de huidig gekende MS risicovarianten en deze score te correleren met MS fenotype. Ondanks het succes van GWAS verklaren de gekende erfelijke risicofactoren slechts 27% van de variatie in MS risico tussen personen. In het tweede luik van mijn doctoraat zal ik dan ook onderzoeken welke bijkomende overgeërfde of niet-overgeërfde genetische factoren verklaren waarom een individu al dan niet MS ontwikkelt.