De infrastructuur van de globalisering: de Zuidelijke Nederlanden als vertaalcentrum voor de Spaans-Portugese monarchie in de zestiende en zeventiende eeuw.

Recent sociologisch onderzoek beschouwt het vertalen van boeken als een essentiële component in de vorming van het wereldsysteem dat ontstaat als gevolg van de hedendaagse globaliseringsprocessen. In het verleden werd vertalen steevast beschouwd als een dienende taak die op de achtergrond werd uitgevoerd; nu echter worden vertalers en vertalingen steeds meer beschouwd als essentiële actenten in het wereldtalensysteem, aangezien communicatie tussen leden van verschillende taalgroepen en culturele gemeenschappen grotendeels van hen afhangt. Historici hebben aangetoond dat globalisering geen recent fenomeen is dat zich voor het eerst heeft voorgedaan na WO II. In de zestiende eeuws bouwde de Spaans-Portugese monarchie een rijk uit 'waarin de zon nooit onderging', zoals de tijdgenoten zegden. Voor het eerst in de wereldgeschiedenis bracht dit rijk taalgemeenschappen uit vier werelddelen met elkaar in contact; sommige bedienden zich van gesproken talen, zoals de Afrikaanse gemeenschappen, anderen hadden een schriftbeeld ontwikkeld en gebruikten diverse alfabetten zoals de Maya's en de Japanners. In die context waren vertalingen onmisbaar voor de informatieoverdracht tussen de gemeenschappen en, belangrijker nog, voor het vestigen van het koninklijk gezag in de recent veroverde territoria. Dit project wil de fundamentele rol analyseren die de vertaalactiviteit in de Zuidelijke Nederlanden in de zestiende en zeventiende eeuw voor de uitbouw van de globale Spaans-Portugese monarchie heeft gespeeld.

Trefwoorden:Translation, Globaslisation, Southern Netherlands, Spanish-Portuguese monarchy, Empire building

Disciplines:Theorie en methodologie van de literatuurwetenschappen