Autonoom werk en telewerk: een probleemanalyse van tijd- en plaatsonafhankelijk werk

De tendens onder “Het Nieuwe Werken” om werknemers steeds meer autonomie te bieden daagt het arbeidsrecht op verschillende vlakken uit. Autonoom werk wordt gekenmerkt door een tijd- en plaatsonafhankelijk karakter, gepaard met een ruime organisatorische vrijheid. Dit laatste element speelt ook een grote rol bij telewerk, waar het uitgangspunt in principe is dat de telewerker zelf zijn werk organiseert, waardoor het een goed voorbeeld is van autonoom werk. Een goede afbakening is evenwel nodig, aangezien beide fenomenen vele ver- schijningsvormen kennen. De toepassing van het traditionele arbeidsrecht op deze nieuwe manieren van werk is dan ook niet evident. De autonome kenmerken bemoeilijken de kwalifi- catie als een arbeidsovereenkomst onder de Arbeidsrelatiewet die het toepassingsgebied van het arbeidsrecht bepaalt. Het uitvoeren van het werk op afstand brengt ook uitdagingen met betrekking tot controle met zich mee. Werkgevers zullen een beroep moeten doen op technolo- gische hulpmiddelen om toezicht te houden op de uitvoering van het werk, waardoor vragen omtrent privacy en gegevensbescherming rijzen. Het tijdonafhankelijk karakter gaat op zijn beurt gepaard met vele vragen in verband met arbeidstijden, te beginnen met de toepassing van de arbeidstijdenwetgeving op telewerkers. De virtuele omgeving zorgt er nochtans voor dat telewerkers meer werken en het gevoel hebben steeds beschikbaar te moeten zijn. Het is nog maar de vraag of een recht op deconnectie of de registratie van arbeidstijden naar de rechtspraak van het Hof van Justitie hier een antwoord op kunnen bieden.

Publication year:2022

Accessibility:Closed